Zamane Kuşak

I.

Bir kelime bozarken cümlede anlamı

Bilmeden üfürmek, ne kadar anlamlı?

Kafa sallar, anlamadan sanki tavuklar

Anlamsızdan anlam çıkarır o lavuklar.

Haziran’da kışı özler, kış olunca yazı

Gerdek gecesi olsa çekilmezdi o nazı

Somunlar yapılır, undan buğdaydan

Bahaneler yaratılır, ondan ve bundan

Görünmezi görenler, görüneni alırlar

Gönülsüz vermeyeni, dağa kaldırırlar.

Kelimeler aynı, anlamları farklıymış

Aldığın bir şey varsa o da ayıplıymış

            II.

Ayırma beni kardeşim,

Sırtımda benim sırdaşım.

Aynı kapta kuşluk aşım

Pahası değersiz aşım

Karanlıkta kara başım

Hani bekçi karabaşım

Dimdik yürür, sert bakışlım

Ünü sürer, mert duruşlum

İneğe sorma kardeşim.

Sabah doğmayan güneşim

Muhatabın yok karşında

Sahibiyle konuş derim.

Okurum önce yazmadan

Sonra düşünürüm süzmeden

Kaybederim hep kendimden

Her gece gündüz olmadan

            III.

Hac sırasında değil sadece

Cennet yolunda bir derece

Savaşımız ve ömrümüzce

Yaşamımızdır nihayetince

4.

Aynada gördüğünü gerçek sanan insan

Ürker kendine bakmaya, çoğu zaman,

Kendi düşüncelerine kendince inanan

Başka düşüncelerdekiler aynada olan

5.

Karşıda bir insan, kendi aynan

Gülümseyene ağlanmaz,

Arzuyla bakan, güzel bir dilber

Düşün erkeksin içinden neler geçer?

Yakışıklı bir genç adam ya da

Anlı canlı delikanlı, ne olabilir ki?

İnsan insanın aynasıdır, aynası

Bulaşır yüzlerdeki ifadeler,

Yürüme şekilleriyle duruşlar

Naraları saymak yetmez, ya

Anırmalar olmasa…