- Kategori
- Şiir
- Okunma Sayısı
- 68
Zamanım Yok
ey ruhum
sen, yağmurlarla beslenip çoğalan şelâle gibi
içime acı hüznü sağıyorken
kim çoğaltıyor durmadan seni böyle
ve neden komuttasın beynime
gir o karanlık yola / gir o karanlık yola
ateş ipleriyle
her gün biraz daha gerilirken
yüreğim çarmıha
mecâlim yok / yok zamanım
çok şey yarım hâlâ ömrümde
bir yetişememek korkusu yürür durur içimde
son sınırına gelmiş dayanmış sabrım
yarın çok geç olacak kuvvetle ihtimâl
budanır büyür gül, lâkin gül değilim ki ben
budadıkça, budadıkça beni sen
küçücük kalıyor soluk alışlarım da
sudan çıkmış balığın can çekişmelerindeyim
bir kar beyazı görsün artık gözlerim
gelmeden önce ölüm
19 Şubat 2009
Hâdiye Kaptan
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Önerilerine Ekle Beğendiğiniz blogları önerin, herkes okusun.
Neden bir karga kadar bir ömre sahip değiliz ki?Eksik ve kusurlu mu yaratıldık acaba?Yetmiyor,kendimizi toparlayana kadar geçip gidiyor işte zaman...Elinize,yüreğinize sağlık Hâdiye hanım.Selam ve saygılar.
Abbas Oğuz 02.09.2018 15:53- Cevap :
- Şimdiki aklım o zamanki yaşımda olsaydı denir ya işte insanoğlunun da aklı daha sonra geliyor başına. Teşekkürler ediyorum ayırdığınız zamana. Selamlar ile Sağlıcakla 03.09.2018 21:16
Şair biraz avare çocuk gibi ilgisiz olmalı, yakınından geçiyormuş gibi anlatmalı hayatı, bu tarzı da seviyorum
Kerim Korkut 02.09.2018 10:20- Toplam blog
- : 467
- Toplam yorum
- : 1657
- Toplam mesaj
- : 3
- Ort. okunma sayısı
- : 141
- Kayıt tarihi
- : 16.05.11
Güzel Sanatlara tutkulu, Türk sanat müziği hayranı, deniz ve İstanbul âşığı şiiryazar bir fâni....
