Zamanın unutturamadıkları

Dün yine seni andım aramızdan ayrılalı tam tamına 2 ay oldu... Zaman evet çok çabuk geçiyor ama geçtikçe özlemim büyüyor. Dokunuşlarını özlüyorum, kokunu, içine çekerek öpmeni...

Önceleri zaman çabuk geçsin yeni bir gün yeni bir umut derken nerdeyse artık zamanın bile akmasını istemiyorum. "Biliyorum ayrılığın her türlüsü acı verir insana "demiştin. "Zaman herşeyin ilacı eğer doğru içmek ister ve unutmak istersen." Ama ben unutmak istemiyorum ki..."o zaman acıya alıştırmalısın kendini" diyordun. Ona da alışılmıyor ki : denemeler boş....

"Bana yaşadıklarımın birer acı olmadığını gerçek acıyı zamanla gerçek anlamda kaybettiğin zaman anlayacaksın"dediğin zaman üzgünüm ANNE ne demek istediğini anlayamadığım için...

Evet küçük üzüntüleri hayatıma kattığım için çok pişmanım bunu yeni anladım. Ama şunu bilmeni isterim ki ; bana yaşattığın tecrübeyle zamanın acıya çare olmadığını gördüm. Hatta daha da fazla özlemle arandığını...

"Karşılaştığın olayları olgunlukla kabul et, hepsinin bir açıklaması vardır" derdin . Söylermisin ? Bunun açıklaması ne şimdi..."Daha büyümedin olgunlaşmak çok farklı..."Öğretmek için mi gittin?

Bana hep YAHYA KEMAL BEYATLI'nın SESSİZ GEMİ 'sini okurdun:

"Dünyada sevilmiş ve seven nafile bekler;
Bilmez ki giden sevgililer dönmiyecekler.
Bir çok gidenin her biri memnun ki yerinden,
Bir çok seneler geçti; dönen yok seferinden."

Sende dönmiyecek kadar mutlusun sanırım bu seferden...

CAN YÜCEL 'in bir dizeleri takıldı aklıma evet o dizelerle yanıt veriyorum şimdi sana;

"O kadar da önemli değildir bırakıp gitmeler, arkalarında doldurulması mümkün olmayan boşluklar bırakılmasaydı eğer"

Fotoğraf:www.uslanmam.com