- Kategori
- Şiir
Zamansız
Sonradan karışınca içine kötülük,
Merak edilen buysa dediler;
Ölmek istediler…
Eksik ölümlerin en eksiğiydi
En delikanlı çağda
Öldüler, öldürdüler…
Suçlu kimdi, aklımda bile değil,
Aklımda kalan, yaşama heveslisi soğuyan bedenler.
Yüz çevirdik, Yüz çevirdi,
İnsan yapayalnızdı, mum dibinden geldi darbeler
Tüm sevgiler bencilliğimizle kirlendiler...
Sonradan, kaldık baş başa
Baş çok, aş çok, güneş çok, yağmur çok,
Sonradan, güneş çok, yağmur yok,
Kalınca sonraya, güneş çok, güneş çok…
Soğuk bir öğleden sonra, Soğuk bir çay,
Öğlen, ikindi kovalar, yarımız çoktan ölmüş
Bir yarımız suskun, huzurlu, kalabalık
Akşamı bekler ışığa saklanmış karanlık.
Yapayalnız insanlar ne konuşur?
Çoğalmak içimizde,
Çoğalırız dedik içimizde, ama
Yapayalnız insanlar ne konuşur?
zamansız geliveren ölümle.
.
not: son günlerde tırmanarak artan masum ölümlere...
not: umutla bitmeli bu şiir:
Benim ruhum tırnak, onun ruhu et,
Aynı kapta karıştık, sabrederek.