Zavallı hayvanlar

Evimizin arka kapısından bahçeye çıkıyoruz. Küçük bir bahçe... Öyle çiçekler, ağaçlar falan yok. Bir kümes var, etrafı tel örgüyle kapalı.
O kocaman horoza hayranım.. Yürüyüşü, duruşu muhteşem. Dünyayı o yaratmış sanki.. Ama korkuyorum, ya bana bişey yaparsa diye. Eh, benden daha iri sanki.. Onlarla oynamayı seviyorum, cesaret edebilsem yemlerini bile elimde yedireceğim. Ama olmuyor, korku ağır basıyor.
Aslında onlara iyi bakıyoruz. Yemleri, vitaminleri herşey var. Ama söz dinlemeliler!!!..
Öyle gidip süpürülmüş yerlere pislemek yok, gereksiz bağırıp gürültü etmek yok.. Birde yumurta konusu; yumurta vermezsen halin fena. Eh, dünyanın kanunu bu; ne kadar ekmek, o kadar köfte.............
Ve birden bahçede kıyametler kopuyor, tavuklar, civcivler, ya o horoz feryat figan. Ve bir adam elinde koca bir sopa peşlerinde..... Neden mi? Hayvanlar suç işlediler, kabahatliler.......

__Ben sizin yeminizi verdim, suyunuzu verdim.
__Çenenizi tutmayı bilin.
__Yumurta yok, habire gıt gıt....

Birbirinin üstünden atlayan, birbirini ezen zavallılar savaştan çıkmış gibi.. Ölen civcivler... Sopa darbesinden nasibini alıp bacağı kırılan tavuklar, ve o muhteşem horozun solmuş, ürkek görüntüsü.....
Ya diğer tarafta; elinde sopası, yorulmuş, terini silerek gülümseyen, savaş kazanmış komutan!
Başardı.. Herkes dersini aldı!!!
_____________________________________________________________________________________________

Eh dostlar, çocuklarınıza ya da bir dost sohbetinde anlatabileceğiniz bir anı olabilir mi bu?
AMA ARTIK OKURKEN AĞLAMAYIN,
BEN YAZARKEN SİZİN YERİNİZE DE AĞLADIM YETER......