Zekiyim Ama Akıllı Değilim

Zekâ doğuştan, akıl sahip olduğumuz bu zekâyı kullanma becerisi; sonradan ediniliyor.

Herkesin belli bir zekâ seviyesi vardır; eğitim, kültür, görgü, davranış ve kendi becerisi ile akıl oluşur.

Bence akıllı olup olmamak biraz kişilik yapısıyla da ilgilidir.

Zeki kimselerin akıllı oldukları sanılır. Aslında öyle olmaları lazım ama çeşitli nedenlerle çoğu kimse zekâsını kullanamaz.

Zekâ genetik ama var olan zekâmız ölçüsünde akıllı olmak elimizde, kendimizi geliştirdikçe QI’muz artar.

Zaaflar, alışkanlıklar, kişilik yapısı, eğitimsizlik, koşullar gibi birçok nedenle kişi zekâsını kullanamaz ve ondan yararlanamaz.

Zekâ seviyesi düşük bazı kimseler söylediğimiz nedenlerin iyi olması sayesinde üstün zekâlılardan daha başarılı olabilirler.

Zekâsız diye kimseyi suçlayamayız ama akılsız diye suçlayabiliriz.

Ben de maalesef bu anlattığım guruptanım. Benim de aklımı kullanamayışımın birçok nedeni var; zaaf, alışkanlık, kişilik yapısı ve koşullar…

Bir de bu aklını kullanmanın getireceği şeyleri sevmedim. Bu zekâ çok şeyler yapardı ama yanlış kişiye verilmişti.

Akıl mutlaka başarılı olur, başarısız kimseler akıllı değildirler. Benim gibi başarıyı istemeyenler ayrı tabii ki.

Bazılarının da hiç zekâsı yoktur ama akıllıdırlar;  akıllı olmak için fazla zekâ gerekmez çünkü. Başarıyı istemedim ama özellikle olgunluk yaşımdan(60) itibaren var olan zekâm kabına sığmadı.

Şimdi neyin doğru neyin yanlış olduğunu biliyorum ve böyle olabilen yüz kişide bir kişi çıkar, bu iş basit değil. Cesur değilim, bir amacım yok bunu yaşamımda uyguluyorum; zayıf kişiliğim izin verdikçe tabi.