Zengin şımarık kızı, ben ve pırasa

Bir arkadaş tanıdım, ilk zamanlar kendinden emin, gizliliğe önem veren, hoş sohbet fakat tabaka ayrımı yapan, iyi yazılar yazıp arkasında çok güçlü bir kişilik durduğu hissini veren biri. Evet ne kadar karşılıklı yazılarmalarda ve diyaloglarda karşısındakini ezsede, yine de yaşanmamışlık kişiliği arasında bir köprü kurabileceğimi hep düşündüm. Bir gölge yaşamı sürdüğünü anladım, yaşam diyaloğunu paylaştığımızda. Herşey gerçekten para, pul değil, hayatın içindeki karmaşık gerçekler insanı ulaşılmayacak kadar uclara getirir.

İlk günlerdeki yazışmalar öyle böyle sürüyordu ta ki beni ezmeye başladığında bir karar aldım ve uyguladım ve o arkadaşımla hala konuştuğumuz şu sıralarda, iki kişilik arasında ki uçurumu bariz bir şekilde görebilidim. Zengin ama yaşamında bir himaye altında yaşayan biri neler hissedebilir ki! Sadece kendini çocuğuna ve evine adamış biri. Monotonluğun zirvesi ve nososyal hayat denecek kadar pasifizeperspektife sahipken, karşısında ki insanla da o derece farklı kişiliğe bürünen biri. Bunun vermiş olduğu depresyon, karşı tarafa devamlı baskınlık sağlamasına sebep oluyor. Zengin olmasına karşın bide öğlen yemeklerinde pırasa haşlamasını yemesi tartışılagelir bir mevzu.


Son zamanlarda kendi de çok değişti çünkü artık doğal biri oldu, o ezme hissi yada avam tabakası ayrımları kalmadı. Hayatı doyasıya yaşayacağını düşünüyorum artık.

Bizler ne kadar uclarda veya derinlerde olsak ta her zaman karşımıza bir ışık çıkar. Önemli olan bunu algılayıp değerlendirebilmek. Bu arkadaşım önyargılı olupta köprüleri yıksaydı aramızda, şuan bence kendi öz kişiliğini bulamayabilirdi. Üstüne bastırark söylüyorum hayatı yaşamak güzel ve bunu bandıra bandıra sindirilmiş olarak yaşarken ufkumuzun genişliğini açalım, açarkende yaşanmışlıklara değer verip kişileri özel kılalım.

Çok doğru zengin, şımarık bazen ukala ve sinir bozucu olarak tanıdım, şimdi nasıl diye sorarsanız Bir zamanların vazgeçilmez Belgin Doruk' u gibi.