Zihnimizdeki renk

İnsanın önceden yaşadıklarını zihninden geçirmesi, yaşadıklarını hayalinde canlandırması, yani olayları kayda alması, aradan yıllar geçince bile, kayda alınan o resmin canlı kalmasına yol açıyor. Hayalde sık sık canlandırılmayanlar, silik ve puslu yumaklar şeklinde beliriyor.Hayalde sık sık gündeme getirilenler ise parlak ve canlı.

Günün saati, ışık, gölge durumu, rengi, tozu dumanı, canlısı , cansızı olduğu gibi zaman içinde zihnimizden geri bize yansıyor.Bir resim veya bir film benzeri. Ama aradaki fark; birinin teknoloji ürünü, diğerinin insanın kendi özünden kaynaklanıyor olması. Birincisi camdan, ikincisi zihnimizdeki renkten yansıyor. Resmin duruluğu, zihnimizdeki rengin duruluğuna bağlı. Bu duruma , genelde zihinsel belleğin çalışma performansı dersek galiba yanılmış olmayız; bir tür anımsama, canlandırma.

Doksan iki yaşında bir yaşlıyı ziyarete gittiğimde duygularını benimle paylaşmıştı ben de onu dikkatle dinlemiştim: “Yahu, be yavrum, sekiz on yaşımdan başlayarak tüm yaşamım en ince ayrıntılarına kadar gözlerimin önünden geçiyor, sanki bir film şeridi gibi. yastığa koyuyorum başımı, hiç atlamadan, hem de sırasıyla, hayatımı tekrar yaşıyorum. Acısıyla, tatlısıyla birer birer tüm yaşadığım olaylar. Hani bundan haz almıyor da değilim, çok hoşuma gidiyor. Son günlerimin farkındayım ve tatlı bir keyif içindeyim.Benim merak ettiğim bir şey var, acaba her sona yaklaşan benim gibi midir?”
Bu, yaşlı büyüğüm merak ettiği konuyu hiç kimse ile paylaşıp öğrenemeden iki gün sonra bu dünyayı terk etti.

Bu buluşmamızdan sonra, o yaşlı kimse gibi hep merak ettim; zihnimizdeki renk, sona yaklaştığımızda bize neler yansıtacak?
resim: www.brainhealhand.puzzle.com