Zilli'me

Küçük bir kalp atışının ruhumda can bulmasıydı varlığın. Çocuğum gibi en ufak şeyde üzerine titrediğim minik bir beden.. Kim bilirdi tek günde hayaleti kalacaktı evimde ruhunun. Senle bir parça koptu içimden. Başın ellerime düştü ve son bakamayışın aklıma kazındı.

Bir umut... Gitmeyecek, bitmeyecek bu ufak tefek mutluluğun diyordu. Yaşayacak, benim kızımsa yaşayacak diyordum. Tamamlayamadan cümlemi, son bir haykırışla 'hadi kızım. Kalk ayağa! Yaşıyorsun biliyorum' diyordum. Avcumun içinde yana düşmüş kafan, burnumda kokun, ruhumda varlığın...

Seni hiç ama hiç unutmayacağım, kızım! Annen nereye giderse gitsin hep yanında olacak. Başını okşayacak, zaman zaman kızıp sana tavır koyacak. Sen ise masamın üzerine zıplayıp elimdeki kalemi ya da bilgisayarın faresini kıskanacaksın. Başını elimin altına sokup seni sevmem için kur yapacaksın. Ben ağlarken gelip yüzüme izini bırakacak, uyurken yastığımın üzerinde benimle rüyalara dalacaksın. Bu gece sana, senin anına, varlığına ve canımı yakan yokluğuna... Yasım var isyanımdan, son nefesini ellerimde verişine. Yasım var gidişine, seni körü körüne kaybedişime. Bu gece uykum da uykusuzluğum da sana. Dualarım, ruhumuzun huzuruna!