Mlliyet Milliyet Blog Milliyet Blog
 
Facebook Connect
Blog Kategorileri
 

27 Mayıs '11

 
Kategori
Anne-Babalar
 

Zor bir süreç

Zor şey vesselam.

Annelik diyorum, çok zor. Ama bir o kadar da muhteşem. O ilk andan itibaren, içinizde büyüttüğünüzü bildiğiniz bir canlı ile kurulan iletişim, anlatılamaz ki.

İki evladım var. İlki artık 21 yaşında bir delikanlı. O kucağıma geldiğinde ben daha anne olmaya hazır değildim. Yeni kadın olmuştum, nasıl anne olurdum ki. Erken yapılmış bir evlilik hemen çocuk. Ama yine de anneydim işte. İçgüdüsel bir refleks mi, yoksa duyguların şahlanışı mı bilmiyorum ama ben artık ANNE olmuştum. Evin içinde kızım, eşim gibi sıfatlardan sonra bir sıfat daha vardı hayatımda. Anne...

Sonra büyüdük, oğlumla birlikte büyüdük hem de. Bana doğru gelen her şeyi çocuğuma uyguladım; Mesela benden özür dilenmesini istiyorsam, ben çocuğumdan özür dilemeyi bildim, bana teşekkür edilmesini istiyorsam, ben çocuğuma teşekkür ettim. Eh! Eğrisi doğrusuna geldi sanırım, pırlanta gibi bir evlat yetştirdim. Oğlumdan 3 yıl sonra kızımı aldım kucağıma. Bu kez ukalaydım ama. Anneydim ya ben, her şeyi biliyordum. Deneyimlemiştim. Ne kadar yanlış. Annelik ömür boyu öğrenilen bir şeymiş meğer. Oğlumda hamdım, kızımda piştim ama daha olmadım. Biri 21, diğeri 18 yaşına geldiler ama ben daha olmadım. Olmayacağımda. Zira onların bir kardeşi daha var, benim içimde yaşattığım küçük kız çocuğu onların öz be öz kardeşleri. Ve onlarda seviyorlar kardeşlerini. Sevmeseler, gittikleri heryere onu da götürmeyi istemezler, sevmeseler, o üzgün olduğunda soytarılık yapıp onu neşelendirmeye çalışmazlar değil mi. Zorla yapılmayacak şeyler bunlar. Etrafıma bakıyorum, bir çok ergen (çocuklarımın arkadaşları, arkadaşlarımın çocukları) ebeveynlerini yanlarında istemezken, benim çocuklarım her yerde beni istiyorlar, istemekle kalmıyor, oğlum/kızı ne işim var benim siz gidin dediğimde de, ''sen yoksan biz de yokuz, gitmiyoruz'' dayatmasına giriyorlar. Bir yandan gururlanıyorum tabii, ama bir yandan da tuhafıma gitmiyor değil. Ben demek ki bir yerlerde bir şeyleri doğru yapmışım ki, çoğu ergenin aksine ebeveyn olarak çocuklarım beni yanlarında istemekle kalmıyor, arkadaşları da aynı duygularla hareket edip, annenizi de getirin haaa! gibi söylemlerde bulunuyorlar.

Demek ki neymiş. Çocuklarınıza çocuk gibi değil, birey gibi davranmak, onları önemsediğinizi hissettirmek daima işe yarıyormuş.

ışık ve sevgiyle.

 
Toplam blog
: 9
: 179
Kayıt tarihi
: 17.05.11
 
 

Öylesine biri... Kelimelerle oynamayı seven, ana anlamının altında yatanları çıkartıp, yenileyip, ye..