Zorla Güzellik Olmaz

  Merhaba,

  Bugün baharın ilk günü, cemreler düşmeye başladı, haftaya da son cemre toprağa düşecek... Doğanın döngüsü gibi, insanın da içerisinden geçtiği döngüler vardır. Bazen yapraklarımızı dökeriz, bazen yeniden filizleniriz. Zamanı gelmeden hiçbir şey gerçekleşmez. Zorlamaya çalışmak, nafile çabadır. İbn Rüşd'ün güzel bir tanımı var hatta bu konuyu özetleyen. "Yumurta, dıştan bir güçle kırılırsa yaşam son bulur. İçten bir güçle kırılırsa yaşam başlar. Zira, sahih dönüşümler hep içten gelir."

  Kişisel gelişim yolculuğum, yıllar önce reiki eğitimi almam ile başladı. Reiki uyumlamalarımı aldıktan sonra, kendi üzerimde çok çalıştım, baktım ki işe yarıyor, en yakınımdaki kişilere, yeni tanıştığım insanlara da tavsiye etmeye hatta bu konuda ısrarcı olmaya başladım. İlerleyen süreçlerde de koçluk eğitimi, vipassana meditasyonu, üçüncü göz uyumlaması, tarot eğitimi, kozmoenerji uyumlaması şeklinde devam eden süreçlere dahil oldum ve hala kendi yolculuğumda gelişmeye ve dönüşmeye devam ediyorum. Önceleri, 'ne kadar çok insana ulaşsam, benim gibi onlar da şifalanmalı' diye ısrarcı bir yapıya sahiptim. Oysa, daha sonra anladım ki, her yolculuk eşsiz, her bireyin kendi yaşam planı ve gelişim planı var. Benim, 'o da görmeli, o da değişmeli, isterse yapar' dediğim durum, belki de kişiye hizmet ediyordu, kişi belki de bilerek o durumun içerisinde kalmayı seçiyordu.

  Ne zaman değiştirebileceğim tek kişinin sadece kendim olduğunu anladım, o zaman fark ettim ki, birlikte yolculuğa çıkacağım kişi, kendisi gelecek bana. Zaten kişi, hayatında bir şeylerin gidişatından rahatsızlık duyuyorsa, bu durumu değiştirmek için kendisi bir adım atmalı, yani eyleme geçmeli. Bir başkasının hayatı ile karar verme yetkisini kim kime verebilir? Zaten, yazımın başında bahsettiğim gibi, böyle bir girişim de nafile olacaktır.

  Benzer bir durum, başkasına tavsiye verirken ya da öneride bulunurken de geçerli aslında. Önerdiğim şey, ne kadar objektif ya da kişinin işine ne kadar yarayacak? Hele, 'Senin yerinde olsam...' ile başlayan cümleler, ee gel o zaman benim yerimde ol bakalım, yine aynı şeyi söyler miydin? İnsanız ve katmanlardan oluşuyoruz; zihinsel, düşüncesel ve duygusal katmanlardan ve aslında o kadar çok kör noktamız var ki...Bazen, kapandığını zannettiğimiz bir konu, ansızın öyle bir ters köşe yaparak hayatımıza çıkıyor ki, sadece "Nasıl ya?" deyip kalıyoruz öylece...Her şeye rağmen, içinizde filizlenecek umutlarınız olsun, siz izin vermedikçe kimse, kimse o filizleri kurutamaz...

  Bir başka yazıda görüşmek üzere,

  Hayalleriniz gerçek olsun...