“Bir daha yazamayacak şekilde kolunu kırın”

Efendiler yazı kol bacakla yazılmaz. Beyinle yazılır. Kolunu bacağını kırsanız da beynini sökmedikçe yazmasına engel olamazsınız.

Ha amacınız öldürmekse, öldürdükçe de bitmez gazeteciler. Hrant Dink, Ahmet Taner Kışlalı, Abdi İpekçi, Uğur Mumcu, Metin Göktepe, Çetin Emeç, Bahriye Üçok ve onlarca kahraman gazeteci…

Gazetecinin temel işi, demokrasiye, özgürlüğe, insan haklarına sahip çıkmaktır. Şükür ki hala Türkiye’de böyle gazeteciler yaşıyor.

Ahmet Hakan da gazetecilik mesleğini icra ettiği için önce ölümle tehdit edildi ardından evinin önünde tam da tehdit edildiği şekilde dövüldü.

Bu olayda Türkiye geçmişinde yaşananlardan farklı olan şey ise, GÖZ GÖRE GÖRE, YAPTIRANLARIN KİM OLDUĞU BİLE BİLE SUÇLULARIN SERBEST OLMASI.

Eskiden öldürülen gazetecilerin faili meçhuldü. Şimdi fail belli, hepimizin gözü önündeler.

Türkiye’nin en çok okunan, izlenen gazetecisini herkesin gözü önünde dövdüler. Ve şu anda serbestler.

Artık Türkiye’de hiçbirimizin can güvenliği yoktur. İsteyen herkes, istediğinin kemiklerini kırabilir.

 “Herkes, yaşama, maddî ve manevî varlığını koruma ve geliştirme hakkına sahiptir. Kimseye işkence ve eziyet yapılamaz; kimse insan haysiyetiyle bağdaşmayan bir cezaya veya muameleye tâbi tutulamaz” diyen Anayasanın 17. Maddesi geçersizdir…

İsteyen istediğine işkence yapabilir ve elini kolunu sallaya sallaya gezebilir.

Tek kurtuluş yolumuz Anayasa çerçevesinde hukuk kurallarını bir an önce işletilmesidir.

O dövenler ve dövdürenler şunu da bilmelidirler ki keser döner sap döner elbet bir gün hesap döner…

NEVİN DONAT