Bu yoruyordur en çok bizi. Varolup gitmişliklerin ardına sığınışlarımız. ''Ki şu an öyle güzel sızıyor ki odama mum ışığı. Tüm renklerin içinde gözde misali benim için. Karanlığımın ıss..
Bugün, dünün yarını. Vesselam zaman; saatli bir dizi kum. Ve sen yine yoksun, ben senden yoksun. Henüz dokunamadım kalbine, kendimi bulamamaktır belki de korkum. Bilirim ki dola..
Kim olduğunu dahi bilmiyorum. Fakat tüm bu bilinmezliklerin içinde emin olduğum tek derin mevzu, anlatmaya kalkacak olsam satırlara sığdıramayacak olmamın verdiği hüznün öyküsü. M..
Uçurum dibi cazibesi nasıl artar ? Bunca boşluk, tenha haliyle soyut yara açabilmiş midir sol yanda ? Olurmuş meğer. Güneşten erken battığımda fark ettim farkındalığımı. İns..
Mütemadiyen uzakta en değerlilerim. Daha kırıcı, en yıpratıcıyı bulsanıza. Ömrümde daha ne kadar ''Mathilda'' olacağım ? Özümü özlüyorum ve ilk olacak sanırım satırlarda öznelliğe vuruy..
Hislerin çehresinde yitip gitmiş, kimi zaman yoğun kimi zaman esaret içindedir, sevgi.. Mühim olan yoğun yaşamak mı, yoksa esareti cesarete çevirebilmek midir ? Muamma. Lakin ne denli o..
Aynalarıma çarpar oldu, dilde tükettiğim.. Ruhum yitik, bitap düşmüş, en büyük engelim. Satırlarımı seyyahlaştırdım, ‘’huzur’’ adını verdim. Lakin huzuru bozan bu somut engeli görmezden geleme..
Sendeyken, sövdüğüm her dakika için affet beni şehrim. Ey İstanbul, sen sonbaharı asıl yaşatansın.. Sen, benim sevdiğim ve hasretim olan yegane sevgilimsin. Ey İstanbul, satırlara..
Sevmek güzel şey.. Şehri sevmek belki.. Eş,dostu.. Değerlerini sevmek mesela bir öğretmen gibi ; hakiki öğreten olduğundan. ’’Aşk’’ dediğini sevmek vardır, ki tanımsızlaştır..
Aşk.. Tek hece, 3 harf lakin, 2 insan değil. Çevre, öyle farklı algılar olmuş ki bu kelimeyi.. Çoğu aşk acısı çekiyor, kişiliği henüz aşkı tanımlayamadan. Halbuki şunu fark edemiyorlar..