Hani akıp gitmeyen yaşlarım var ya, işte onlar en acımasızlarıydı yüreğimi kaplayanların. Ben kendimi kendimle mahvettikçe öyle büyüyüp aynı anda çoğalabiliyorlardı ki sanki ben ben değil başlı başın..
Ne kadar da hızla değişiveriyor alışkanlıklarla doldurduğumuz küçücük odalarımızın düzenleri. Bir anda her ayrıntı yerini daha kabullenmeye fırsat yakalayamadan yepyeni şekiller alıveriyor. Unutulmuş ..
Yıllar yılı kendime sormaktan usanmadığım kısacık bir cümle vardı: Beni düşünen biri var mıydı veya hiç olmuş muydu birkaç saniye dahi olsa? Hani ben her gece yalnızlığımla kalabildiğim o tek anı..
Bilinmeze mektuplar yazmak Nedir bilir misin? Karşında dümdüz bir duvar Adı yok Yüzü yok Eli bile yok Duygusuzca bakmaktadır sadece Yine de Bilmene rağmen böler..
Uyuyamaz oldum her geçen günde biraz daha çok ki aklımı karmaşıklaştıran çıkmaz sokaklarım artıyor sanki ben adım adım gittikçe kaldırımlarda. O yüzden tırmanıyorum uzun, heybetli ağaçların tepelerin..
Günün adı pazar bugün burada Ve saati de on Orada da öyle mi tek aşkım Orada da uykulu mu pazar yalnızları Gün yine aynı başlıyor burada Yine ayrılıklar, yin..
Kızkulesi’ ne bakmak…Uzaklardan, hem de çok uzaklardan sanki hiç kavuşamayacakmış gibi, bir an bile gözlerinin içine bakamayacakmış gibi, dokunamayacakmış gibi, yaşamayacakmış gibi… Kızku..
Her şey anlaşılmazlık üzerine aslında… Sen yakınlık gösterip kızgınlığını anlatırken alaya alıp dalga geçiyorsa karşındaki ne kadar değer verilebilir ki ona? Hiç ses vermeyen bir telefona sahip olmak ..
Manasız bir yolda koşmaktan başkaNe yapıyorduk ki sanki şu andaDeğmiyordu yorulduğumuza aslaHer şey, hem de her şey boşuna F.Ü. 01.03.2009 Pazar 20:20..
Bir manin yoksa gelebilir miyim kapınaElimde aşkım, yüreğimde senAlır mıydın beni ulaşılmaz sana?Merak etme kalabalık değilim, yalnız benYirmi beş ciltlik bir hikaye var avuçlarımda<..