- Kategori
- Aile
Çıplak ayak Meltem
Annem bağırıyor Meltem nerde?
Babam diyorki kalkıp ananeye gitmesin.
Annem diyorki.
Yapma Murat Allahaşkına sabahın bir vakti küçücük çocuk nereye gitsin.
Evde bir panik havası esiyor.
Ben kıkır kıkır gülüyorum bulunduğum yerden
Herkes beni arıyor herkes.
Annemin yüreği ağzına gelmiş.
Babam beni koruyamamanın ezikliğini hissediyor.
Sonradan ne hikmetse annemin aklına sanıyorum soğulk yerlerle teması sevdiğim geliyor.
Eğiliyor ve yatağın altına bakıyor.
Yatağın altında Meltem gülmekten iyice yerlere yapışmış.
O yüzlerindeki rahatlamış ifadeyi görseydiniz .Sanırsınız dünyanın en mutlu insanları.
O günden sonra her sabah beni yatağın altında buluyorlar.
Anlayın yani geceyatakta sabah yatağın altında uyanıyorum.
Tıpkı uyurgezerler gibi.
Neyse fazla uzatmayayım
Oldum olası soğuk yerle teması çok severim.
Bedenim soğuğa değsin .
Çıplak ayaklarım buz gibi yerle temas etsin.
Çıplak ayakla parkede yürümeye bayılırım.
Çıplak ayakla mermerde yürümeye bayılırım.
Çıplak ayakla kumda yürümeye bayılırım.
Çıplak ayakla halıda yürümeye bayılırım.
Kısacası yerle teması ve dokunmayı çok severim.
Bunun psikolojik açıklaması nedir bilmiyorum.
Ama eve ne zaman gelsem.
Üzerimden ilk çıkarttığım çoraplarımdır.
Küçüklüğümde annem giydirir ben çıkarırdım.
Ablalarım giydirir ben çıkarırdım.
Nefret ederdim çorapla gezmeye.
Şimdide öyle.Hemde ne nefret.
Sanki özgürlüğüm kısıtlanmış gibi, sanki nefes alamazmışım gibi
Bu nedenle gittiğim yerlerde en çok çıplak ayakla dolaşamamanın sıkıntısını çekiyorum.
Bende en çok keyfini yazın ve evde çıkarıyorım.
Buz gibi zeminle ve kumla temas ederek.
Buradanda şunu çıkarıyorum.
Her ne kadar sıcakkanlı olsamda.
Temas ettiğim herşey soğuk olmalı.
Buz gibi buz .
Tıpkı güven gibi.
Tıpkı sıcağın soğukla temasında ortaya sakinlik çıkması gibi.
Ve böyle sakinleşiyorum ben.
Böyle mutlu oluyorum
Deneyin bakın soğukkanlıysanız sıcakla temastan zevk alırsınız
Sıcakkanlıysanız soğukla temastan zevk alırsınız.