Yeni hayat

Her şey daha yeni başlıyor.

Acaba hayat bundan sonra nasıl olacak diye düşünüyordu sessizce. Tahmin etmesi çok mu zor? Değil, dedi kendi kendine… Onay verircesine dokundu omzuna. Savaşacak gücü, engelleyecek çabası da kalmamıştı. Onayladı, kafasını yavaşça sallayarak. Bedenine söz geçirebildiği gibi (!), yüreğine de geçirebilseydi keşke…

Aktı bir damla gözünden, gitti. Taştı damlalar, seller olma yoluna gittiler.

Farları yakıp ilerlerken caddede, gelmişlerdi bile. Derin düşünceler içinde. Adamın yakasını düzeltti, sahiplenici ve aslında sahiplenemeyecek kadar aciz haliyle. Gitti etrafını süze süze. Kadın, kulakları rahatsız edecek gürültüsü olmayan yolda bekledi onu. Sadece bekledi, ağlamadan. Anlar kovaladı birbirini ama hiçbir şey değişmedi. Akrep ve yelkovan oynadı, biri ileri biri geri.

“Canım yanıyor anne. Neden?” diye sorarak dizinde yatacak kadar küçük olmayı istedi. Bunlarla başa çıkması gayet zordu. Her şey adımlarına bir zincir daha vurmak için gayret ediyordu sanki.

Adam geldi nihayet ve evde buldular kendilerini.

Gözyaşları yağmur oldu, yağdı eve. Üzerlerine… Günahları örtmek için yekpare çaba yoktu ortalıkta. Keşke bu şiddetli yağmurlar bir parça örtebilseydi kederlerini.

Yeni bir hayattı bu… yaşanası bir o kadar acı. Acınası…

Ceren YILDIZ