'' Babacım bir saatini bana ayırabilir misin?''

Yoğun iş temposundan günlük koşuşturmadan çocuklarımıza yeteri kadar vakit ayırıp onlarla iyi oyunlar içinde zaman geçiremiyoruz. Bu bir gerçek.. Biraz vaktimiz olsa bile dinlenmek için fırsat kolluyoruz çocuklarımıza da çok yorgunum rahat bırakın diyebiliyoruz..

Oysa çocuklar bütün gün görmedikleri anne babalarını akşam eve gelmelerini dört gözle bekliyorlar.. Onlarla oyunlar oynamak istiyorlar, sürekli kendileriyle ilgilenilmesini, boğuşmak, okşanmak, eğlenmek kendileriyle haşır neşir olunmasını istiyorlar doğal olarak.. Haksız da değiller çocuk sevgiyle, ilgiyle büyür....

Anne işten dönünce koşturmaca bir biçimde mutfakta yemek hazırlamakla meşgul, baba anneden daha şanslı kanepesinde oturabiliyor fakat o da çok yorgunum diyerek çocuğa yeteri kadar vakit ayıramamakta... Çocuk ortada üzgün kırgın bir şekilde kalakalıyor...

Benim 12 yaşındaki kızım bile anne gel boğuşalım , anne gel beni gıdıkla , anne benimle ilgilenmiyorsun gibi serzenişlerde bulunuyor zaman zaman...

Bu hikayeyi okuduğumuzda , sanırım 5 yaşındaki çocuğun hissettiklerini bulduğu çözümü ve onların içinde kopan fırtınaları ve gerçekleri tokat gibi çarpıyor suratımıza..

Adam yorgun argın eve döndüğünde 5 yaşındaki çocuğunu kapının önünde beklerken buldu.

Çocuk babasına, "Baba bir saatte ne kadar para kazanıyorsun" diye sordu... Zaten yorgun gelen adam, "Bu senin işin değil" diye cevap verdi. Bunun üzerine çocuk "Babacım lütfen, bilmek istiyorum" diye üsteledi. Adam "İllâ da bilmek istiyorsan 20 milyon" diye cevap verdi. Bunun üzerine çocuk "Peki bana 10 milyon borç verir misin" diye sordu.. Siniri bir şekilde veremem dedi..

Aradan bir saat geçtikten sonra adam biraz daha sakinleşti ve çocuğa parayı neden istediğini bile sormadığını düşündü, " Belki de gerçekten lazımdı" ..

Yukarı çocuğunun odasına çıktı ve kapıyı açtı.. Yatağında olan çocuğa, " Uyuyor musun " diye sordu. Çocuk " Hayır " diye cevap verdi..." Al bakalım, istediğin 10 milyon. Sana az önce sert davrandığım için üzgünüm. Ama uzun ve yorucu bir gün geçirdim" dedi...

Çocuk sevinçle haykırdı, "Teşekkürler babacığım"... Hemen yastığının altından diğer buruşuk paraları çıkardı. Adamın suratına baktı ve yavaşça paraları saydı. Bunu gören adam sordu, "Paran olduğu halde neden benden para istiyorsun?... Çocuk "Param vardı, ama yeterince yoktu " dedi ve yüzünde mahcup bir gülücükle paraları babasına uzattı; "İşte 20 milyon...Şimdi bir saatini alabilir miyim babacım?..."

Evet anne babalar zamanımızı çocuğumuz bizden istemeden biz onlara vermeye çalışalım..

Sevgiler..