''Kıymet'' kadın ismi mi?

Kıymet bilmek, hak ve hakkaniyete uygun davranmaktır. Söz gelimi ''hak verilmez, alınır'' deniliyor. Verilirse, daha kıymetlidir.

Kıymet, bilinmek ister.

 

Bir insanın, imkânın, nimetin, hatıranın yahut eşyanın kıymetini bilmek için, terazimizin sağlam olması gerekir. Yoksa, ölçüyü tutturma (miktar) konusunda ciddi sıkıntılar yaşarız. Az ve çok, her ikisi de doğru değildir.

Bazı şeylerin kıymetini ise ancak kaybettikten sonra anlıyoruz.

Kıymet bilmemenin bir diğer yönü de, yapılan iyiliklerin, güzelliklerin unutulması veya yok sayılmasıdır.

 

Şöyle diyelim: Yaptığımız iyilikleri elbette alacak hanesine yazmayız. Vefa beklemek ise en doğal hakkımızdır.

Çok basit: Vefalı kıymet bilir, vefasız bilmez.

Vefasız kimse, kıymetleri ve kıymetlileri yok ederek, kırarak, ilerler.

Bir de vefat ettikten sonra kıymetini bildiklerimiz var. Vefa ve vefat, derdimize derman oluyor mu, emin değilim.

 

Vefa demişken, önemli bulduğum bir ayrıntıya da yer vermek isterim: Genç arkadaşlara, ''mutlaka bir şeyin koleksiyonunu yapın'' diyorum. Çünkü koleksiyon kültürü, insanı daha vefalı yapıyor. Geride kalanları topluyor, kıymet bilmeyi öğreniyorsunuz.

Emeğe ve ekmeğe hürmet etmeyen, insanları ve imkânları hor kullanan, hakkına razı olmayan, kıskançlık ve kibir gibi kötü huy taşıyan kimseler, ilgi alanımızın dışındadır.

Toparlarsak: Kıymet bilmek, KENDİNİ bilmektir.