“Belki üstümüzden bir Ay geçer...”

Kış çok üzün sürdü; ama bahar tam zamanında geldi. İstanbul’u bir görsen; sanki hiç bitmeyecekmiş gibi yağan yağmurların arkasından peşi sıra tomurcuklar açan ağaçların içinde en çok leylaklar ve yaz yeşili yaprakları yürek şeklindeki erguvanlar dikkat çekiyor, gözünün önünde canlandırabiliyor musun; İstanbulda şimdi erguvan zamanı.

Erguvanların açtığı sokakta beyaz periler yaşarmış;

Sabahın nektar zamanında uyanır, Sevgili’yle buluşurmuş;

Aşk hiç bu kadar saf, hiç bu kadar gerçek olmamış.

Leyla Mecnun’un yüreğinde; Ferhat Şirin’in gözünün tahtında;

Esas parçalanmış ayrılıksa bundan sonra;

Dillere destan anlatısında.

Geçen ay Side’de olduğunu öğrendim. Dünyaya gelen ışığın soğurulduğu gün oradaymışsın; kimin söylediğinin önemi yok. Biz hep buna takıldık, kaldık; en çok da “neden haber vermedin?” sorusunu yönelttik birbirimize. İçimizde taşıdığımız güven eksikliğinin her fırsatta tekrar tekrar sınanmasını istedik.

Merak... Taşıdığımız en ağır yük; yenemediğimiz düşman, durmaksızın aranan bakış, kiriş aralığındaki kulak, platonik bir duyguyla bağlandığımız karşılıksız bir aşk, ruhumuzu kirleten kötü “dost!”

Diyelim ki; son ışık zerresini gönderdiği sırada güneşin altındaydık; benzersiz bir fotoğraf enstantanesi yakalama uğraşı veren O’nunla birlikte.

“Belki üstümüzden bir Ay geçer?” diye fısıldadım.

Bu öykünün devamı...

Adalar ve Kıtalar

http://www.netkitap.com/kitap/86211/adalar_ve_kitalar.htm

http://adalarvekitalar.blogspot.com/

Uzay Gökerman

Şarkı, Pink Floyd’un Dark Side Of The Moon Albümünden

(http://www.okeania.net/)

Bir arkadaşın sözleri Jean Jacques Rousseau’dan alıntılanmıştır.

Kaynak: İndigo Dergisi