"Hulian" ın Mutlu Düşleri ve Katilleri

“HULİAN’IN DÜŞ EVİNDEKİ YANGIN”

Güzelce bir kadındı,

Yılları şarkılardan fal tutmuşcasına,

Getirebilmeyi başarmış,

Özverilerin odağı,

Sevgilerin yumağı olmuştu...

Hulian,

Renklerden pembeyi sever,

Penpe derdi...

Birgün deniz kıyısında,

Yürürken martı seslerinin yankısında,

Kumsalda bir adam gördü,

Adam baygın,

Ve yorgundu..

Hulian,

Baktı,

Sonra yanaştı,

Atıyor atıyor kalbi,

Daha ölmemiş dedi...

Çok su yutmuştu,

Yara bere içerisindeydi her yeri,

Sanki Sicilya'lı,

Sanki İtalyan'dı,

Sonra verdi var gücüyle,

Dudaklarından adamın nefesini,

Nefesi adama hayat verdi,

Hayat öpücüğü sanki

Hayatını ateşledi.

Adam gözlerini açtığında,

Hulian ona,

Fransız/mısın dedi.

Adam konuşmadı,

Adam sürekli bakarken,

Hulian sigarasını yaktı,

Yaşıyorsun bak,

Yaşamak güzel,

Adam yanıt verdi,

Sen daha güzelsin...

Hulian'ın,

Sanki düşlerindeki Prensi,

Sanki yaşamına gelmişti...

Ani bir çığlık sesi ile uyandı,

Düş tarlası

Alev alev yanıyordu,

Hulian uyanmıştı,

Düşlerinin prensini öldürmek pahasına...

Paris'e kahrediyordu...