“Kadıköy tarifesi”, Mancini’ye de uygulandı!.

Galatasaray, Fenerbahçe’yi Kadıköy’de 14 yıldır yenemiyordu.

Futbol diline bir “Kadıköy tarifesi” yerleşmişti.

Bu “tarife”yi kim değiştirecekti?

Galatasaray’a gelen her yeni teknik direktöre, futbolcuya bu durum kesinlikle anlatılmıştır. Her “yeni” de, bir umutla bu gidişi, tersine çevirmeyi düşünmüştür. Roberto Mancini de, bir “yeni” olarak, Kadıköy'e “tarihi değiştirme”ye geldi.

Ama olmadı.

“Kadıköy tarifesi” Mancini'ye de uygulandı. Böylece, “Kadıköy tarifesi”nin ömrü 15’e çıktı. Artık, Galatasaray, 16. gelişte, bu “tarife”yi değiştirmeyi deneyecek.

*****

Fazla geriye gitmeden, geçen haftaya dönersek...

Fenerbahçe'nin, öteden beri gelen bir “moral” ve puan üstünlüğü vardı.

Bursa’da son anda 3 puana ulaşılması, ardından Aziz Yıldırım’ın yeniden başkan seçilmesi. 3 Temmuz süreciyle Fenerbahçe’nin “zarar”a uğratılması, Avrupa’dan uzak tutulmasına karşın, Kongre'nin bunlara tepki duyarak Aziz Yıldırım ve arkadaşlarına destek vermesi... Kısacası, futbolcuların sahada kazandığını, başka alanlarda ne denirse densin, Kongre'nin “onaylama”sı...

Ama Galatasaray, iç sorunlar, beklenen sonuçları alamama, sakatlıklar nedeniyle sıkıntılıydı. Kuşkusuz, derbilerin havası başkadır, sorunlar çoğu kez olumlu sonuç verir. Gel gör ki, sahaya yansıyan, Galatasaray açısından, olumsuzdu.

*****

Fenerbahçe’nin kadrosu anons edilirken Emre Belözoğlu'nun adı yoktu; cezalı Alper Potuk  vardı. Ancak sahaya çıkan onbir içinde Emre yer aldı. Kadroda adı geçmeyen Emre’nin adı  23. dakikada anons edildi. Çünkü Fenerbahçe’nin ilk golünü penaltıdan atan Emre’ydi.

Sakatlıktan yeni çıkan Gökhan Gönül’ün karşısında Burak Yılmaz vardı. Gökhan’ın görevi, Burak'ı durdurmak, aynı zamanda ataklara katılmaktı. Gökhan, her ikisini de yaptı.

Ya Burak ne yaptı?

Galatasaray adına hiçbir şey yapmadı. Ama Gökhan’ı sakatlamak için her şeyi yaptı.

Fenerbahçe, daha diriydi. Galatasaray ise bir türlü ayar tutturamadı. “Etkili ayak” denen futbolcuları, Fenerbahçe onsekizine  giremediler. Yine de maçın ilk tehlikeli atağı Galatasaray’dan geldi. Drogba’nın gollük vuruşunu Volkan Demirel çeldi.

İkinci yarıda Galatasaray, önce Burak Yılmaz’la, sonra da Melo’yla iki önemli fırsat yakaladı. İkisi de, Volkan engeline takıldı. Burak’ın yararlanamadığı fırsat neyse de, Melo’nun kaçırdığı penaltı önemliydi.

Demek ki, Galatasaray, maç boyunca üç kez gole yaklaştı; üçünde de karşısına Volkan çıktı.

Fenerbahçe’nin savunması, belki de ilk kez, böyle pek açık vermeden oynadı.

Drogba’yı önce Egemen, sonra Alves, etkisiz kıldı. Galatasaray, orta alanda Melo, Sulçuk ve Ceyhun’dan istenen verimi alamadı. Fenerbahçe ise, bütün futbolcularıyla da olmasa, oyunda üstünlüğünü, etkinliğini sürdürdü. En olumsuz yan ise, ofsayta fazla düşülmesiydi.

Penaltı olana kadar Fenerbahçe’yi oynatmayan, ama kendisi de oynamayan bir Galatasaray vardı.

Cristian, ikinci yarıda, ikinci golü atınca, maçın gidişi belli oldu.

Cristian, golün dakikasına bakarsak, maçı sanki altmışaltıya bağladı.

*****

Kadıköy’de, özellikle stada yakın yeme içme yerlerinde, kazanılmış maç sonrası havası vardı. Sloganlar eşliğinde yemekler yeniyor, marşlar çalıyor, görüntü sarı lacivert...

Stada doğru yollara dökülenlerin görüntüsü de farksız değildi.

Maçın en güzel yanı da kavgasız gürültüsüz olmasıydı. Ayrıca, bilinir ki, Fenerbahçe-Galatasaray maçlarında kartlar havada uçuşurdu. Kırmızı kart çıkmasa olmazdı. Bu kez kırmız kart yoktu.

Galatasaray, Lig’in daha 11. haftasında Fenerbahçe’nin 9 puan gerisine düştü. Oysa puan farkını 3’e indirme fırsatı/ olasılığı vardı.

Ama olmadı.

Son söz/ler:

Fenerbahçe, Galatasaray’dan daha iyi oynadı.

Fenerbahçe Şükrü Saracoğlu Stadı, 10 Kasım programına uygun bir görüntü verdi:

10 Yıl Marşı hep bir ağzından okundu, “Mustafa Kemal’in askerleriz” sloganı atıldı.

Fatih Terim’e de, "İmparator Fatih Terim", "Terim'i satanı biz de satarız." sloganlarıyla sahip çıkıldı.

http://www.facebook.com/turgutcelik

https://twitter.com/#!/turgutcelik

turgutce@yandex.com