“Nedeni olan nasıla katlanır”

“Nedeni olan nasıla katlanır”
Nietzche

Bir zamandır bu aforizmanın bendeki anlamına bakıyorum. Nedenlerimi alıp sıraladığımda alt alta gördüğüm her bir nedenin içerisinde bir yığın nasıl olduğu gerçeği çıktı karşıma. Katlanışlarımızmış oysa, çok da üzerinde hep ahkâmlar kestiklerimiz. Hep vazgeçişlerimiz var nedeni olan. Nasıl olduğu ise su götürmez gerçekleri barındırıyor ya öte yandan. İşte öylece basit aslında. Ne ile niçin kol kola girip alıp götürüvermişler mevsimleri kışa. Üşür olmuşuz bazılarımız. “Ben üşüyorum itiraf edeyim”. Basit heceler basit demeler uğramaz olmuş limanlara, hep bir laf geveleme durumu, açık etmemek için açık yerimizi gizleme telaşı gururumuz.
İşte bu kadar basit aslında Othello nun kibiri ile öldürdük Desdemona larımızı. O sinsi neden ve sonra nasıl? Ne acımasız bir soru bu nasıl.
… çünkü o böyle idi
… çünkü o şöyle idi
… çünkü o …

Ne yavşakça başlar çünkü ile başlayan cümleler, çünkü…
Bilemedim…

Morpheus

Ey rüyalarımın tanrısı,
Tüm karabasanlarımı
Salmasan üstüme.

Ananın rahmine zalimlikle düşmedin ki,
Sen.
Othello ‘nun kibriyle mi yoğurdun zihnimi,
Baban mıydı yoksa elimdeki hançerden akan kan.

Pişmanlığım mı şimdi
Adı gelmez isim hecelerimin.
EA