(Sahibine manidar) 1

Herkes ve her şeyin bittiği yerdesin şimdi.

Ne kadar uzak ne kadar yakınız birbirimize.

Bazen diyorum ki hadi gel bizi günahkar yap.

Üstümüzdeki gölgelerden arındır bizi.

Kalmak için söyleyeceğin bahaneye bile hazır kalbim.

Beni yine sarar mı ellerin?

Ya da dudağımın bittiği yerden öper misin gene?

Beni günahkar yapan sen,

Şimdi gel desem gelir misin?

Gelsen, derim ki:

Bu yağmur bu güneş gene zamansız.

Üstümüzdeki gölgeler bizi kendimize getiren.

Ama nolur gelsen?

Yeniden ıslanmak o yağmurda,

yeniden yanmak güneşinde.

İçimizi kemiren bu hüzün,

Sen gelsen de dinse!