“Tık” yok… “Tısss” var!

Nasıl da alıştırdılar bizleri bazı şeylere?..

Nasıl da dilimizin ekseninden beynimize kadar girip, bu ölçüde pasifist ve uyuşuk hale getirdiler bizleri?..

Ve biz durumun vahametini farkında bile olamadan… nasıl da en çok savunmamız gereken değerlere ilgisiz bırakabildiler bizi?..

Bakın…

Bu ülkenin genelkurmay başkanı diyor ki;

- Türk Silahlı Kuvvetleri’ne karşı bir “Psikolojik Savaş” yürütülmektedir!..

Kimsede “tık” yok…

CHP beğenmedim söylemi, diyor.

MHP, ihtiyatlı yaklaşıyorum, diyor.

AKP, zaten karşı… Umursamıyor!

Bunun dışındaki partiler zaten [medya duvarını aşıp] halka ulaşma konusunda oldukça etkisiz.

İşçi Partisi’nin kurmay kadrosu ise, topluca hapiste…

Ve genelkurmay başkanı ülkede bir “Savaş” olduğundan söz ediyor.

Ülkede bir savaş varsa, bu savaşın muhatabı kimdir?..

- Türk Silahlı Kuvvetleri.

Eh zaten, kendilerine karşı bir savaş açıldığını söyleyen de bizzat genelkurmay başkanı…

Savaş bugün için silahlı değildir; bombalı değildir.

Ama, savaş, savaştır.

Ve çağımızın teknolojik nitelikli savaşlarının en büyük saldırı kolu, “Psikolojik” alanda sürdürülenidir.

Türk Ordusu’nun komutanı ise, böyle bir savaşın kendilerine karşı açıldığını ve sürmekte olduğunu açıklıkla dile getirmektedir..

Ama, bu açık söylem karşısında kimsede “tık” yoktur!

Peki, onun yerine ne vardır?

- Tıısss…

İşte çağımız teknolojisini ve işbirlikçileri arkasına alan çağdaş savaş tekniği olan “Psikolojik Savaş, ” ülkemizde o derece etkili olmuş ve kadar mesafe almıştır ki, böyle vahim bir gerçek karşısında ayağa kalkması gereken siyasi partiler, demokratik kitle örgütleri ve halkta “tık” yoktur…

Ya ne vardır?

- Tııssss!..

İşte, psikolojik Savaş denen muharebe tekniğinin ulaştığı acıklı sonuç budur…

Gençler diskolarda, kahve köşelerinde ve televizyon ekranlarının karşısında pineklemektedir.

Orta yaşlılar zaten ekonomik çarkın ezip geçtiği bir düzlemde yaşamın çarkına takılmış sütçü beygiri misali…

Orta yaş üzeri 12 Eylül artığı kuşak ise, ayrı ve müstakil bir fenomen…

Siyasi partileri sorarsanız, mafiş…

Sendikalar, balık tutmaya gitmiş.

Gençlik, Michael Jackson’ın cenazesinin magazini içinde üzgün, kederli ve mahzun…

Hal böyle ise, gelin biz de bir sade kahve söyleyelim çaycıya…

Acı mı acı; acı mı acı!..