1. Mezuniyet dönemi sona erdi

Merhaba,

1. mezuniyet dönemini başarıyla sonuçlandırdık.

İrem ve Pelin anaokulundan mezun oldular. İşte doğdular, bakıcılara bırakıp nasıl işe gideceğim derken bir bakmışız ki anaokulu zamanı gelmiş. Kuzularımdan birisi anaokuluna hemen uyum sağlarken diğeri depresyone girdi. Alışma dönemi uzun süren hassas kızım tam da sınıfına, arkadaşlarına, kurallara alışmışken işte okulu bitiverdi.

Aslında geçen haftasonu anakoulu mezuniyetimizi yaptık. 31 Mayıs 2008 de. Ancak her zaman bu tür programları insanın burnundan getiren tipler vardır. Böyle bir tip de bize rastladı ve o güzelim günün tadını çıkaramadık. Sizinle geçen hafta bu köşede anaokulu mezuniyet musamerelerinin detaylarını, sevincimi, içimden çoşanları paylaşacaktım, ama olmadı. Kalbi; böyle bir günü berbat etmekten çekinmeyecek kadar kararmış, içi nefret dolmuş bir veli yüzünden günümüz berbat oldu. İrem ve Pelin´e neyse ki hiç sezdirmedik. Sustuk. Bu susuş eşimin ve benim içimizde bir ezik nokta olarak hep kalacak sanırım. Ama çocuklarımızın mutluluğu için gerekirse bir kez daha susabiliriz, onları o kadar çok seviyoruz ki. Aradan bir hafta geçti. Benimse boğazımın düğümleri yeni yeni çözülüyor.

İrem ve Pelin müsamerelere birer gösteriyle katıldılar. Kuzularımdan birisi ispanyol dansçısı diğeri ise nostaljik "Delisin "şarkısının gösterinini sundu. Diplomalarını aldılar. Kep fırlattılar. İrem´in ispanyol dansçı kızı kostümünü hazır olarak bulamadık. Hal böyle olunca ananenin terziliğine başvuruldu. Eski Türk filmlerindeki gibi bir sahne yaşadık. Kızın ertesi gün gitmesi gereken bir parti vardır. Ama partide giyecek kostümü yoktur. Anne, eldeki malzemelerle geceye uygun bir kostüm diker, sabaha kadar dikiş makinesinin tıkırtısı sürer. İşte aynen böyle bir sahne düşünün. Ben kıpkırmızı ipek saten denilen bir kumaş aldım. Siyah kurdelalar. Annem de kesti biçti ve fırfırlı bir ispanyol eteği dikti. Gösteriye bir gün var. Biz gece olmuş yok teyeldi yok kurdelaydı uğraşıyoruz. İrem´ciğimin bel ölçüsünü kuzum uyurken aldık ama yine de çıtır kızımın etek belini bol yapmışız. O gece annemde kaldık. Sabah olduğunda kızlarım ve ben okula gittik. Annemse öğle vaktina kadar eteği bitirmiş, aradı, gidip-alıp eteği okula götürdüm. İrem, beni görünce olağanüstü sevindi Tüm sabah dua etmiş annem eteğimi yetiştirsin diye. İyi ki de götürmüşüm çocuğumun gözü yollarda kalmış.

İkizleri olan ailelere hep bizimki gibi bir müsamere programı olsa ne iyi olur. İremin sancılı kostüm macerası yerine Pelin´inki bir o kadar rahatlatıcı idi. Delisin kostümü için, beyaz spor ayakkabı, beyaz üzerinde mümkünse kalp olan bir tşört, kot etek, diz çorabı, iki boynuz topuz bu kadar..canımıza minnet bir durum yani..Zaten iki boynuz topuz Pelin´ime çok yakışan ve onun en çok sevdiği saç modeli. Ayrıca Pelin kızım gösteri sırasında ilk aşkıyla da eş olmuştu bu da ayrı bir sevinç konusu onun için..Tüm gösteri boyunca her iki kuzumda çok mutluydu. Onların gösteri sevinci, arkadaşlarıyla olan sevgi dolu halleri herşeye değerdi doğrusu.

Bizim, 1. Mezuniyet dönemi sona erdi.

31 mayıs 2008´de, müsamere öncesinde, tatlı kızlarımın ilköğretim okul kayıtlarını da yaptırdık. İçimiz rahat gönlümüz ferah. İnşallah İrem ve Pelin de okul yaşamındaki başarılılarla kendilerini hep bir adım öteye taşırlar. Biz ebeveyn olarak üzerimize düşeni yaptık.

II. Öğretim dönemine , ilköğretime bir adım attık. Darısı tüm çiftekavrulmuş ve karamellerin çocuklarının başına. Eylül´de dersler başladığında, ödev ve ders dönemi başlamış olacak inşallah. O zaman dularıma "Allah´ım aklımı koru" diye bir madde de ekleyeceğim. Çok ihtiyacım olacak diye düşünmekteyim:-).
[Alıntı:www.ikizanneleri.net]