13. Sonnet

Bu sonuncu kalem yargıcın kırdığı
Yarın asılacaksın bir ipin ucunda
Bir şarkı olacak o güzel ömrün
Ormanın koyaklarında şakıyan bir kuş olacak. 

Yarın götürüp asacaklar seni, çünkü suçlusun
Yaşamaktan, sevmekten, dinlemekten, beklemekten
Götürüp bir uçurumun kıyısına bırakacaklar
Çünkü suçlusun doğruyu söylemekten. 

Ah benim mavi yüreğim, yandan çarklı
Ah benim altı kabaralı kunduralarım
Ah benim arkadaşlarım, vah benim arkadaşlarım. 

Gittiğime yanmam, harcanan kurşuna yazık
Çünkü hayat zaten yeniyor tümümüzü sonunda
Peki neden bu çaba, bu erken idam! 

Erdal Ceyhan