14 Şubat'ımın bilinmezliği

Üzerimde 14 şubata sevgiliden ayrılarak girme laneti olduğunu iddia ettiğim herkes güldü bana. Belki sende gülersin ama ne gariptir ki hayatın bir yerinden çıkıp gelen sevgili ile şubat ayı psikozu yaşarım ben. Bu böyle olmuştur yıllardır. Ve en sonu yeni sonuçlandı. Yok dedim

Ben, bu kadar da değil artık bitmemeli. Elimde olan bir şey değildi. Erosun ne kadar oku varsa; vücuduma saplansa şubat ayında, bir yerlerden yine sıtkımı sıyırırım... Bu şubatımın arızaya bağlanması taktirden miıdir, kırmızı gül sevemeyişim den midir yoksa içime doğru dürüst bir "aşkım" cümlesini yerleştiremediğim denmidir bilemiyorum. Bildiğim Şubatın 2.haftalarında kasılıyorum ve çevremdeki tüm mutlu çiftlerin şahsıma karşı kırlı bir oyun oynadıklarını paranoyakça da olsa düşünüyorum işte. Bana kırmızıyı hatırlatmalarına imkan vermeden terk ediyorum şehrimi. Ama ne yapsam ufukta aşkın "e" halı haylazca çıkıyor karşıma.

Bir içimlik sigaramın izi karanlıkta buluyor işte kırmızıyı. Ben ölüyorum dostlar şubatta için için ta ki ertesinde, çöplük de terkedilmiş kırmızı gülleri görene kadar...