17'de 16

1-Teknik direktör göndermek her ne kadar bütün hataları bertaraf etmeye yaramasa da, takıma mal olmuş bir futbolcunun takımın başına getirilmesi ile büyük bir risk alınarak, gelenekçiliğin ötesine çıkıldı. Risk yoksa başarı da yok.  

2- Her sene bir yıldız futbolcu transferi uygulamasından (sonunda) vazgeçilerek, gerekli görülen mevkilere, gerekli görülen ölçütlerde transfer uygulamasına geçildi. Niang, Stoch, Caner, Santos Cristian...  

3- Sahaya süreceği takımın yıldızı hakkında sürekli eleştiri yapmak ve taktiksel açıdan onu kulübeye mahkum edecek bir oyun felsefesi benimsemek, her futbolcuda dopingi etkisi yaratmayabilir ancak söz konusu kişi, oynadığı takıma sizin kadar yürekten bağlıysa, hatanın kendisinden olmadığını göstermek için daha büyük oynamaya başlar.  

4- Oynadığı camianın ne kadar büyük olduğunu, "küçük" takımlardan aldığı mağlubiyetlerle anlayan futbolcuların üzüntüsünü değil, telafi çabasını sahaya yansıtmasıyla işler çok çabuk değişti.  

5- Sürekli saldırmanın, 90 dakika gol peşinde koşarak geride açıklar vermenin ve saha içi rotasyonu zamanında uygulamamanın teknik direktörlük olmadığını öğrendiğinde, seri başlıyordu.  

6- Taraftarlarla tekrar bütünleşmek, hem futbolcuları hem de yöneticileri elbette olumlu etkileyeckti.  

7- Taraftarın, teknik direktörün, futbolcuların ve yöneticilerin "üstüne düşeni" yapmalarıyla birlikte futbolun gerekleri icra edilmeye başlandı.  

8- Takımını sahiplenen bir liderden daha önemlisi, o lideri benimseyen bir takımın olmasıdır.  

Tayfası kaptanına sonuna kadar güvendi ve saha içinde onun rotasından şaşmadı. Böyle olunca da takım olmak kolaylaştı.  

9- Rakip takımların kötü oyun oynamasına aldırış edilmeden, sonuna kadar mücadele etmeye dayalı bir oyun felsefesi ile bütün maçlara çıkıldı.  

10- Asla ezilmediler, hiç bir maçta rakiplerini kendilerinden daha iyi oynatmadılar ve bütün maçlarda kendi taktiğini sahaya doğru uygulayan taraf oldular.  

11- Daha önce kaybedilen şampiyonlukların baskısını yaşayanlar, bu defa çok önemli dersler çıkardığını gösteriyordu.  

12- Elendikleri kupalardan sonra yeterince fedakarlık yapıldığının herkes farkına varmıştı. Taraftarın ve yöneticilerin daha fazlasını kaldıramayacağını teknik direktör ve futbolcular gayet iyi biliyordu.  

13- Sonuna kadar mücadele edince, şansın kapıyı kıracağını görmek, şampiyonluğa olan inançlarını arttırdı.  

14- Sonuna kadar hak ettiler.  

15- Hak ettiklerini almaları gerekir.  

16- Almasalar da olur mu?  

17-?