2 Temmuz ve demokrasi

Bugün (2 Temmuz) Sivas'ta 37 kişinin yakılarak öldürüldüğü katliamın 16. yıldönümü. Demokrat olmak Voltaire'in ifadesiyle;"Aynı fikirde olmasak da insanların düşüncelerini özgürce ifade edebilmelerini ömrümüzün sonuna kadar desteklemek" demektir. İster müslüman demokrat, ister sosyal demokrat, ister başka bir alt grupta olalım, demokrasi kelimesi bu anlamda bir tahammül etme ifadesidir. Aynı Voltaire ki 18. yüzyıla adını vermiştir (Voltaire Çağı), dini şahsi çıkarları için kullananları kınamış ve softalık maskesiyle dünya işlerini kotaranlar için de "Alçağı eziniz!" ifadesini kullanmıştır. Bir anlamda çağdaşı ve görüşleri genelde taban tabana zıt olan J. J. Rousseau için sergilediği hoşgörüyü ortodoks din bezirganları için göster-e-memiştir.

Buradan hareketle demokrasiye bakış açımızı biraz sorgulayalım. O 37 can böylelikle mutlu olur inancındayım. Demokrasinin nimetleriyle serpilip çoğalarak demokrat olmaklığı yok sayıp ya da kendine göre yorumlayıp kendi ortodoks, katı, dogmatik kurallarını topluma dayatma heveslisi kafalara nasıl bakmamız gerektiğini sorgulayalım biraz. Çoğunluğun azınlığa dayatma hakkının olup olmadığını sorgulayalım. Bireysel olmaktansa bir cemaate ya da bir -izme dahil olarak hayatı sorgulamadan, eleştirmeden, hatta düşünmeden yaşayanlarla bir arada nasıl olunur? Bunu sorgulayalım.

Bilimsel bakış açısında herhangi bir -izmin içinde kaybolamak yoktur. Her -izmde bize uyan ve uymayan ayrıntılar olacaktır. Dolayısıyla bilimsel insan bunun farkında olup her çiçekten bal toplayan arı gibi davranır. Ama bir damla bal alıyor diye çiçeğin yanlışlarını yok saymaz. Önce kendini, sonra bütün dünyayı eleştirir. İyi niyetinden emin olunan biri tarafından eleştirilmek kadar faydalı başka birşey var mı bu dünyada? Ve eleştiriye tahammül edemeyenlerin demokratlığından söz etmek kadar saçma birşey? Tabi farkı farkedebiliyorsak.

Son tahlilde ben, demokrat olduğunuzu iddia ediyorsak demokrasinin nimetlerini kullanarak serpilen ve bu nimetleri boğmaya çalışanları da bir realite olarak gördüğümü, onları olumlamasam da mücadele konusunda aczimin farkında olduğumu ifade etmek istiyorum. Çünkü hayata bakışımda ve yaşam tarzımda benim korumak zorunda olduğum bir etik yöntem var. Makyavelist bir yaklaşımla amacıma ulaşmak için her yolu mübah sayamıyorum. Ve toplumun kendi inandığım şekliyle mutlu bir refah toplumu olabilmesi için önerebileceğim neredeyse tek seçenek EĞİTİM. Eğitimli insan tercihlerini manipülasyonlara direnerek yapar ve bağnazlığa karşı koyabilir. Özgür iradesini her türlü manipülasyondan uzak tutarak ifade edebilir. Farklı düşünüyor diye kimsenin kılına dokun-a-maz. İşte o zaman da başımın üzerinde yeri vardır. Saygılarımla..