23 Nisan kutlu olsun

Birkaç dakika sonra olacakları şimdiden biliyorum. Ev halkı başta olmak üzere bayramımı kutlayacak hatta İstanbul’dan eş dost yatıp uyumak yerine beni arayıp kahkahalar atarak ‘hadi yine iyisin bugün senin bayramın, bol bol çikolata şeker yiyebilirsin’ diyecek.

Sabah olunca hadi bayrama gidelim diye tuttururlar artık. Pişkinliğe vurup bayrama mı gitsem acaba. Hatta işi abartıp pamuk şeker kağıt helva bile yiyebilirim. Hakkım nede olsa. Madem benim bayramım, balon bile aldırabilirim.

Umarım yarın hava yağışlı olmaz. Bayram kıyafetim yok ama kıyafeti olan çocukların ıslanmalarını da hiç istemem. Hiç kıyamam onlara.

Çok nadirdir 23 Nisan sabahı yağmurun yağmaması. Çocuklara bereket midir diye düşünürüm bazen.

Sonra aklıma sokaklarda köprü altlarında aç susuz yaşamaya çalışan çocuklar gelir. Onların gözleri parlamaz. Donuk bakışları vardır. Gözgöze geldiğinizde üşürsünüz bakışlarınızı kaçırırsınız. Çünkü suçluluk duygusuna kapılırsınız ve kendinizle yüzleşmek istemezsiniz korkarsınız…

Yanınızda kendi çocuğunuz pırıl pırıl giysiler içindedir. Muhtemelen de evde sizin ona hazırladığınız eşsiz lezzette ve vitaminde olan yemeği yemez şımarıklık eder ve siz ona onun keyfine göre yiyecekler hazırlayıp karnını doyurmuşsunuzdur. Saçları da mis gibi göz yakmayan şampuan kokuyordur. Gözleri ne yaramazlık yapsam ne istesem diye sürekli etrafı süzüyordur.

Pis kıyafetler içinde elinde poşetle tiner koklayan bir çocuğun 23 Nisan’la ne derece işi olur acaba?

Kendini arabaların arasına atıp cam silmeye çalışan bir çocuğun bayramla işi olur mu dersiniz?

Yemek bulamayıp çöpleri karıştıran çocuk bugün benim bayramım diye sevinir mi acaba?

Ayakkabı boyamaktan gökyüzünün rengini unutan çocuk için bayramın nasıl bir anlamı olabilir?

Tamirhanelerde yağ is pas içinde arabaların altına yatıp boyundan büyük işler yapan çocukların da bayramı kutlu olur mu?

Sokak köpekleri kadar değer vermediğimiz sokak çocuklarımızın bayramını kutlamak size samimi geliyor mu?

ATA’m izindeyiz… Tatil çok rahat geldi bir türlü çalışmaya fırsatımız olmadı... Öyle ki emanet ettiğin bayrama sığındık ama çocuklarımıza sahip çıkamadık

Affet Ata’m...