8.Gün

Saat gece yarısını çoktan geçti…

Biraz sonra hava aydınlanmaya başlayacak…

Az önce Glenn Meade’nin “Sekizinci Gün” adlı kitabını bitirdim.

Ağzımdaki tat kaybolmadan, uykuya teslim olmadan, tortular uçup gitmeden düşündüklerimi kâğıda dökmek istedim…

Son sayfayı kapattıktan sonra bir sigara yakıp, geceyi dinledim…

Hikâyenin gerçeğe çok yakın olduğunu düşünüp, ürperdim…

***

Ruslar yeni ve ölümcül bir kitle imha silahı buluyor ve nasıl oluyorsa bu biyolojik silahın formülünü, El- Kaideye çaldırıyor.

El- Kaide Amerikanın Başkenti Washington’a bir saldırı planlıyor ve 650 sayfalık macera başlıyor…

Anlatım inanılmaz.

Tempo müthiş.

Kurgu?

<ı>Kurgu dedim aslında ama kitabın basıldığı dönemde mutlaka çok yazılıp, çizilmiş, belki de filmi de çekilmiştir…

Yazarında altını çizdiği gibi 11 Eylül’de roman gerçek oldu.

Koltuğunuza yaslanın, televizyonlardan izlediğimiz o dehşet dakikalarını tekrar gözünüzün önüne getirin…

Dünya Ticaret Merkezi’nin İkiz Kulelerinde yaşamlarından umudunu kesmiş insanların kendini boşluğa bırakmaları…

Geriye kalan cam ve çelik yığınları!

Çığlıklar, gözyaşları ve kargaşa…

***

O günden bu yana dünya değişti.

Politikacıların söylediği gibi “ hiçbir şey eskisi gibi kalmadı!”

Kitabı bitirdikten sonra geçen şu kısa sürede, tüylerimin diken diken olmasına sebep olan soru şu;

Ya teröristler, uçaklar yerine, kitap da anlatıldığı gibi nükleer ya da biyolojik bir silah kullansaydı?

***

Sekizinci Gün, Glenn Meade’nin Kar Kurdundan sonra okuduğum ikinci romanı, şimdi sırada Sakkaranın Kumları var…

Önümüz kış.

Uzun geceler bizleri bekliyor…

<ı>Polisiye ve gerilim romanlarını seviyorsanız veya bu tarz bir kitap kaleme almaya niyetleniyorsanız ki içimizde çoktan yazmaya başlamış arkadaşlar olduğunu biliyorum.

Sekizinci günü mutlaka okuyun…

Tarz da önemli değil aslında…

İyisi mi siz kendiniz için bir şey yapın, okuyabiliyorken, kitap okuyun…