8 Mart Dünya Kadınlar Günü

Kadınlara karşı şiddetin dünyada en yaygın, ancak en az cezalandırılan suç oldugu, canım ülkemde,

hiç bir cezaya çarptırılmadan serbest bırakıldıgı zamanlarda, kadına şiddetin hiçbir siyasi panelde,

hiçbir seçim vaadinde konu olmadıgı canım ülkemde,

şiddete maruz kalıp koruma isteyenlere ‘Herkese koruma verseydik Türkiye’de koruma kalmazdı’ seklindeki acıklamaların yapıldıgı canım ülkemde,

aylar sonra koruma taleplerini degerlendirip kapılarını caldıklarında ise cenazesi ile karsılasılaşılan ve ‘ ama biz sizi korumaya gelmistik, ölmenin sırasımı şimdi(!)’ şeklindeki sahnelerin yasandıgı canım ülkemde,

şiddet uygulayanlara hiçbir cezai yaptırım uygulamayan ama hangi birinizi koruyalım şeklinde acıklama yapamayı  kendinde hak gören canım ülkemde,

araştırmacı Adil Gür'ün Milliyet için yaptığı “Kadına Yönelik Şiddet” araştırmasında ‘çalışan kadınların yüzde 40,7’si, çalışmayanların ise yüzde 46,9’u eşinden fiziksel şiddet görüyor‘ sonucunun gözler önüne serildiği günümüz ülkesinde, 

‘8 Mart Dünya Kadınlar Günü için’ iyi dileklerin, güzel temennilerin çokca dile getirildiği, kadına şiddetin devam ettiği, erkeğe oranla iş dünyasında daha büyük zorluklarla karşılastıgı sıradan bir gündeyim.

Ben bu yazıyı yazarken kimbilir kac kadın eşinden şiddet görüyor ve kacımız ‘ aman canım kocandır severde doverde ‘ diyip bu duruma duyarsız ve sessiz kalıyordur.

Ben bu yazıyı yazarken kimbilir kac calısan kadın iş bilgisi, eğitimi, deneyimleri ile değil, sadece kadın oldugu için türlü zorluklarla mücadele ediyordur.

Ben bu yazıyı yazarken kimbilir kac kadın bu ülkede kadın olmanın verdiği zorlukların altında eziliyordur.

Kim bilir kac kadına cinsel, kac kadına fiziki, kac kadına, kaç kadına psikolojik  şiddette bulunulmuş ve kimbilir kaç kişi bu duruma umarsız vede kayıtsız kalmıştır.

Ben bu yazıyı yazarken töre, aile ve koca şiddetinden kimbilir kaç kadın ölüyordur.

Bugün 8 Mart Dünya Kadınlar Günü.

Ve ben  devletten koruma talebinde bulunup ‘arada evlilik kavramı kalmadıgı için’ koruma talebi reddedilen ve hemen ardından 10 yerinden bıcaklanarak öldürülen Ayşe Paşalı’yı unutmadım.

Savcıya ‘öldürüleceğim’ dediği halde dini nikahlı eşi tarafından 8 kursunla sokak ortasında öldürülen Arzu Yıldırım’ı unutmadım.

Ayrılmak üzere oldugu eşi tarafından boynundan bıcaklanarak öldürülen Fatma Etişgen’i de unutmadım.

Ve ben her defasında eşinden şiddet gördüğü ve bıcakla saldırıya ugradığı halde ifadesi alındıktan sonra ‘kocanın vurdugu yerde gül biter ‘ misali serbest bırakan ve kadının koruma talebine karsı savcının ‘ Herkese koruma verseydik Türkiye’de koruma kalmazdı’ acıklamasına maruz kalan Tuğba Ç ‘yi de unutmadım.

Ve ben mahkemenin daha 13 yaşında, 26 kişinin tecavüzüne uğrayan küçük kızın, babası yaşındaki kişilerle 'rızasıyla' birlikte olduğu ve 'Ahlaki kötülüğün farkında olduğu' yorumunu, N.Ç'nin utanç davasınıda unutmadım.

Ben daha nice şiddete maruz kalmış, caresizlik yüzünden bu duruma boyun eğen, günümüz Türkiye'sinde kan davasının kurbanı olan, namus olarak adlettikleri cinayetlere kurban olan, psikolojik ve cinsel şiddete maruz kalan diğer kadınlarımızın sadece aile ve koca şiddetine değil, erkek egemen yargı sisteminin de kurbanları olduklarını unutmadım.

Her nasılsa bıcakla saldırıp ölümle tehtit eden hastalıklı insanların sadece ifadesini alıp serbest bırakan, şiddeti mazur gören  ‘Herkese koruma verseydik Türkiye’de koruma kalmazdı’ acıklamasını kendinde hak görüren, her gecen gün birbirine benzer olaylar ardı ardına sıralanırken, caydırıcı bir önlem bile almayı kendinde hak görmeyenler, cocuk yaşta tecavüze ugrayanlara kendi rızasıyla oldu kararı alan bir sistem '8 Mart’ta Dünya Kadınlar Günü' için hangi iyi ve içten temenniler dile getirmektedir (!)

Bugun 8 Mart Dünya Kadınlar Günü, tüm dünya emekçi  kadınlarının kutladığı uluslararası bir gün.

Yazıma başlarken amacım bugünün tarihini, çıkış hikayesini sizinle paylasmaktı aslında.

Fakat canım ülkemin, canım adalet sistemimizin kadına gösterdiği önemden, değerden ve yaşanan şiddet olaylarından ve alınan yada alınamayan kararlardan sıra gelmedi maalesef.

Napalım, bir başka bahara artık.