Anın anı

Uzun bir yoldur yalan yolu, başkalarının acılarından faydalanırlar yüzsüz, maskeli suratlarıyla düzerler bu yolu.

Yalanlarla yok edilen umutlardan, çalınan hayallerden yapılmış upuzun bir yalan yolu...
 

Kaldırımın üzerindeki dost satıcıları yalan dolanla haraç, mezat pazarlarla. Tüm paylaşımları ve masalarda cesetleri yedirip, tatlı diye koyarlar kırdıkları kalpleri. Kandırıldıkça umut edersiniz ve gözyaşlarınıza felç iner, ağlayamazsınız.

Bütün iyi dilek ve beklentileriniz ölmüştür; redettikleriniz sabıkalı, üzüntüleriniz omuzlarınıza yüklenmiştir.

Yürürsünüz nereye gittiğinizi bilmeden.
 

Meydanda ne ''o çıplak'' diyen bir ses ne de bundan çıkarılacak bir ders vardır.
Kara tahtanın önünde tek ayak üzerinde çürümeye terk edilmiş bekliyoruz.
 

Hayatımızdan nasılda izinsiz geçiyor her şey, yağmurları kuşanıp akıp gittiğimiz bu hayat, hesapsız vicdansız ve yalanlarla.

İnsanın kendine söylediği yalan, yine kendi elleriyle gömüyor insanı, avuçlarımızın içerisinden kayıp giden yaşanmamışlıkları, tutup yoğurmak kalbin teknesinde, martıların kanatlarına arkadaşlık edip bırakmak, bizi bize;Yaşamak anın anın'ı hayatın yüzeyinde...