Aptal dostun olacağına akıllı düşmanın olsun

Ali Dayı köyünün karşısında dağın öte yüzündeki asker arkadaşını ziyarete gidecektir. Sabah erkenden kalkar ve yola koyulur. Ormanlık içinde yürürken tuzağa yakalanmış bir ayıya rastlar. Merhamet duygularının etkisinde kalarak ayıyı kurtarır. Bu iyiliğin karşılığı olarak ayı da kendisine “Sen beni ölümden kurtardın, bundan böyle dostumsun. Senin korumalığını yapacağım.” der.

Adam bu öneriyi kabul etmek istemese de ayının ısrarlarına dayanamaz ve sonunda evet der. Beraberce yola devam ederler. Bu arada Ali Dayı yorulur. Bir meşe ağacının gölgesine uzanır ve uyuyakalır. Olacak bu ya sineğin teki Ali Dayı’nın tam da alnının ortasına konar. Bunu gören ayı can borcu olan dostunu sinekten kurtarmayı düşünür. Kocaman bir taş parçasını kucaklayıp adamın başucuna dikilerek kayayı sineğe öyle bir vurur ki Ali Dayı anında dünya değiştirir. Sinek ise dalga geçercesine ayının ensesinde vızıldamaya devam eder.

Sevgili okuyucularım, hepimizin az ya da çok ayı gibi sözüm ona dostları vardır değil mi? Gereksiz yere başımıza ne kadar çok dertler açarlar. Sonra da “niyetim kötü değildi” diye işin içinden sıyrılıverirler.

Eh! Ne diyelim, Allah tüm insanları ayının dostluğu gibisinden dostluklardan korusun!