Anlar..

Şu an saat tam 04:15. Sadece birkaç saat önce beş yıl ilerisi için hesap yapan ben, bir saat sonra nasıl bir halde olacağımı hesap edemedim. Ama bu durum için kendimi suçlu hissetmiyorum açıkçası, çünkü ben de tıpkı sizler gibi ya da siz de tıpkı benim gibi düşünüyorsunuz. Ortak nokta şu; ya hep geçmişe takılıp anılar içinde kayboluyor ya da hep meçhul geleceğimize kafa yoruyoruz. İçinde bulunduğumuz şu anı şu yaşadığımız saniyelerin farkında bile değiliz. Hadi itiraf edin haksız mıyım? Bazı anlar oluyor çok mutlu hissediyoruz kendimizi ama o anı bir daha asla aynı şekilde yaşamayacağımız gerçeğini sürekli unutup durduğumuz için o mutluluğu kendi kendimize değersiz kıldığımız da oluyor.

Sevdiklerimizi incitiyor onlara kırıcı sözler sarf ediyoruz sonra belki pişman oluyoruz paşa paşa özrümüzü diliyoruz ama o anın içinde kırılan kalbin hesabını sonradan dilenen özür ne kadar iyi ödeyebilir, bunu hiç hesaba katmıyoruz. Bazen de kırılan taraf biz oluyoruz, kolay incinen belki de… Yahu güçlü olup empati kurmayı denesek ya, ama olmaz değil mi, evet olmaz maalesef.. Yaşarız işte gelişigüzel hayatı ve anlar bildiği gibi gelir. Aslında anlardan daha değerli olan hiçbir  şey yoktur ama biz onları anlamsız kılarız, anlamayız nasıl gelir nasıl geçer.. Sonra da hayıflanırız ‘artık yaşlandım hey gidi günler diye’ … İşte, aslında kendimizin ve hayatımızın belki de değer verdiklerimizin farkında olamayışımızın asıl nedenini de buna bağlayabiliriz. Yani hayattan zevk almak da hayatını monoton hale dönüştürüp içinde boğulmak da kişinin kendi elindedir. En küçük anın bile farkına varabilirse kişi, şüphesiz onu daha anlamlı hale getirmek için çabalayacaktır. En hararetli tartışmayı bırakıp mantıklı konuşmalar yapabilecek, eli tetikteyse elini tetikten çekecek, ani fren yapabilecek, uykudan uyanabilecek, sevdiğine belki bir kez daha sımsıkı sarılıp öpecektir. Hem de iş işten geçmeden vakit daralmadan, tam vaktinde ve anında. Yaşadığımız her an bizim için çok değerlidir, bir daha geri gelmeyecek kadar… Ötesini düşünmeyi ve her anın tadını çıkarmayı size bırakıyorum. Ne diyorlardı ‘CARPE DİEM’….