Güle Güle Oturun

          Merhaba demek gelmese de içimden size saygımdan; ağacıyla, hayvanıyla, ormanıyla bizi sevip sevmese bile merhamet edip koruyup kollayanlara, hakkımızı savunanlara, yaşam hakkımız elimizden alınmasın diye çabalayan güzel yüreklere merhaba diyorum. Diğerleri mi? Güzel Allah'ım sen konuyu biliyorsun sana havale ettik çok Amin.

          Merhaba demek değil ne gülmek, ne konuşmak, ne gezmek, ne yemek gelmiyor içimden. Merak edip geçmiş olsuna gelmişsiniz diye çıktım karşınıza. Ayıp olmasın diye yani. Yoksa ben bende değilim kusuruma bakmayın olur mu? Şu kaplumbağa yüreğimle severdim insanları, ayırt etmezdim. Anadan babadan öyle gördük. Onların da canı var derdi büyüklerimiz. Herhalde bizi canımızdan edenlerin varlığını hesaba katmıyorlarmış. Son yaşanılanlardan sonra artık sevmiyorum. Düşmesin yüzünüz ben acıdan ne dediğimi mi biliyorum? Yani diğerlerini sevmiyorum. Size demedim...

          Nasıl seveyim görmüyor musunuz? Şu bir kaç ay etmedikleri kalmadı. Yüreğimiz de yuvamız da alev alev. Her yer ama her yer habire yanıyor. Bu kadar tesadüf mü olur? Alt tarafı herkes gibi  biraz yaşayıp gidecektik şu dünyadan. Bir an önce gidelim diye sözleşmişler sanki. Bakın şu tepeye zar zor söndü. Arkanıza bi dönün hala yanıyor. Sadece burası da değil, kuşlar haber getirdi diğer arkadaşlardan. Onların ormanları da böyleymiş yangın yeri. Sağ kalanlar iyiyiz demiş yitip gidene göz yaşı döküyorlar işte, benim gibi. Kaç canımız, kaç yavrumuz, kaç anamız gitti ah bir bilseniz... Beni de merhametli bir itfaiye eri kurtardı kabuğumdan tutup. O olmasa şu an küllerim uçuşacaktı. Sağ olsun işi gücü rast gitsin. İyi insanlar da var işte...

          Biz baştan anlamamıştık ne olup bittiğini. Kimimiz itfaiye erlerinin sözüne, kimimiz yardıma gelen halkın lafına kulak kabartıp duyduk da öğrendik bazı şeyleri. Meğer hainler çokmuş onlar yapıyor diyorlar. Dilerim her iki cihanda da yaşattıklarını yaşasınlar. Neler yaşadık bir bilseniz. Anlatsam yüreğiniz dayanmaz. Üzülmeyin diye anlatmıyorum. Yahu gözümde iki damla yaş gördünüz diye ağlamayın be. Ben kimse üzülsün istemem. Tamam tamam sustum ağlamıyorum...

          Bir de şu yanan ormanların yerine inşaat falan yapacaklarmış. Bina dikeceklermiş anlayacağınız. Binaları batsın. Bizi evlerimizden ettiler kendileri güle güle otursun. Hay dilim tutulsun yok yok sözümü geri aldım. Onlar da güle güle oturmasın. Hatta imar diye bir kelime duydum. İmara açmasınlar da yapamasınlar. Ama öyle her zaman ki gibi değil. Bir zaman sonra unutulup hafızadan silinince açıyorlarmış imara. Yapılan yana kar kalmasın hiç bir zaman açmasınlar imara. Neyse işte... Yapamasınlar ya yapamasınlar bina dikeceklerine ağaç dikip bize evimizi geri versinler. Kim ne amaçla yaptıysa cezalar caydırıcı olsun. Bu ne? ardı arkası gelmiyor. Memleketi duman ettiler. Vicdan merhamet yok. Yarın öbür gün nefes alamayacaklar aldırmayacaklar da... Bakın şu yanan ağaçlara giiti ciğerimizi söktüler be... Onlar gelmeden önce biz ne mutlu mesuttuk. 

          O mangalcılarla, izmariti gelişi güzel fırlatıp tutuşturanlar var bir de. Onlara da kocaman selam olsun. Öpüldünüz alnınızın ta ortasından. Halimizi görün de ibret alın. Yapmayın, yakmayın, yıkmayın.  

          Bilinçsiz yakana da bilinçli yakana da hakkımızı helal etmiyoruz. Yarınları bırakmak istedikleri hiç mi sevdikleri yok? Bu nasıl bir düşüncesizlik, vicdansızlık. Rabbim bildiği gibi yapsın. Sağolun varolun gelmişsiniz ama yok, yok ben söze devam edemeyeceğim. Sizi üzmemek için gözyaşlarım akmasın diye dişlerimi sıkıyorum. Dayanamayıp şimdi hüngür hüngür ağlayacağım. Affınıza sığınarak kabuğuma çekiliyorum.

          Elimden bir şey gelmeyince yüreğimden gelenle dua edip yaradana sığınıyorum. Kablumbağa yüreğim ve ormandaki tüm canlılar adına saygı ve sevgilerimle...

SİBEL YILMAZ