Taviz Tavizi Doğurur

Günler sonunda yeniden merhaba,Hayatımda bu aralar içsel dönüşümler yaşadığımdan nereden tutacağımı bilemediğimden yazamadım açıkçası. Başlığımızdan da anlaşılacağından üzere bugün ki konumuz ilişkilerimiz uğruna yaptıklarımız.

İlişkilerimiz; anne-baba, arkadaş, sevgili, aklınıza gelebilecek her türden iletişim kurduğumuz kimseler olabilir. Hepimizin belli türden yaradılış fıtratıyla dünyaya geliyoruz yaşadığımız çevre ve koşullarla birlikte bazı karakteristik özelliklerimiz şekilleniyor.

Hani o ben asla yapmam veya o iş tam benlik dediğiniz sözcükler kimliğimizi oluşturuyor. Bu kimlik bize güven veriyor veya bazı tehlikelere karşı koruyor ya da başka türlü kazanımlar elde etmemizi sağlıyor. Örneğin ben sarı giymem. Net bir cümle değil mi. Vitrinde baktıklarınızda nasıl seçici oluyorsunuz. Bu öyle bir şey.

Şimdi biz bu duruma ilişkiler arenasından bakacağız. Bir arkadaşımız örneğinden gideceğim ben. Çok sevdiğimiz bir arkadaşımız var değer veriyoruz. Onu sevdiğimiz için de söylediği hiçbir şey bizi rahatsız etmiyor. Kendimizden feda ederek devam ediyoruz. Hadi gel diyor gidiyoruz. Hadi git diyor diyoruz gibi örnekler çoğaltılır. Sonra bir gün sizin keyfiniz yok. Onun istediği bir şeyi yapmıyorsunuz. Aaa sen çok değiştin hiç böyle yapmazdın diyor. Bir yıl sırtınızda taşısanız da bir gün bırakınca sizden kötüsü yok. Verdiğimiz bir tanecik masum taviz bir tane bir tane daha derken bambaşka bir insana dönüşüyoruz. Sonra o kişi hayatımızdan çıkıp gittiğinde bu ben değildim diyorsunuz ve içinizde bir suçluluk. Bunu kendime neden yaptım ki diyorsunuz.

Gerek var mı ki kendimize bunu yapmaya. Kişisel gelişimcilerin her zaman dediği gibi önce ben sonra geri kalanlar. Tabi bu durumu abartmadan bencil olmadan yapmalıyız.

O kadar çok arkadaşım oldu ki bu zamana gelene kadar. Ne yaptım da gittiler diye çok üzülüyordum. Sonra kendim olamadığımı fark ettim. Seviyorum değer veriyorum kırmayayım diye kendimden vazgeçmişim. Aslında bir nevi kuklalık yapmışım. Ya da özümdeki değersizlik duygusundan kaynaklı fazla verici olmuşum. Evren alma verme yasasına göre hareket eder. Bu nedenle bir denge gereklidir. Bu asla ve katta çıkarcılık değil. Yanlış anlaşılmasın. Kendi değerimizi bilerek aynı değeri karşımızdaki kişiye de eşit oranda vererek ilişkimizi sürdürmek.

Verdiğiniz değeri alabilmeniz dileğiyle…