Yıllarımın Sonbaharı...

Kelebeğin bir günlük ömrü gibi yaşandı her şey.

Ellerimden kayıp giden yıllarımla hesabım var.

Aslında bu aralar, en çok da yalnız kalmaya ihtiyacım var.

Kayboluşlarımı damla damla, yudum yudum  içmeye. Yani, kendime ihtiyacım var bu ara. Yaşanmışlıklarımı hece hece okumaya. Altında ezildiğim mutsuzluklarıma, mutluluklarıma, güçlü duruşlarıma ya da yıkılışlarıma... Ne varsa koy önüme. Hayatımın muhasebesini yapacağım bu gece...

Hiç bir şey anlamadan geçip giden yirmili yaşlarım var. Daha içime bile sinmemişken, ardından baktığım yıllarım... Zaten, otuza da bir var… Sitemim haddimden büyük bilirim. Sonbaharımın tam içindeyim…

Bilinmez yollarda yürümek ezberimdir benim. Uyku sarhoşluğuyla, yaşadığım yılları sindire sindire okudum... Elimde bir mum ışığıyla rüzgara karşı yürüdüğümün farkında olmadan gidiyorum. Daha kendimi, kendime anlatamamışken. O meçhul karanlıkta kaybolmak niyetindeyim.

Zamanın bana vereceği hesapları biriktirdim. Sebeplerini, sormak niyetindeyim. 
Her düşüş, daha da çok güçlendirir, her seferinde daha güçlü daha dik kalkar insan hayata. Tabi, bilirsen savaşmayı. Bu yüzdendir en çok örselenmiş taraflarım… Güçlü insanlar, yaşamın devam ettiğinin farkına varırlar, yıkamaz hiç bir güç onların hayallerini. İşte tam da bu güçlü duruşlarım için savaşmak niyetindeyim.

Ruhumun depremlerinde viran olmuş şehrim  var. O şehri yeniden kurmak niyetindeyim. Tüm çiçekleriyle, deniziyle, yeşillikleriyle... Yeni bir nefes almak isteğindeyim... 
Giden yıllarımın ardından el sallamakla yetinen zincirleri kırmak, kabul etmediğim pişmanlıklarımı sorgulamak. Hep haklı gibi bıkmadan usanmadan konuşan benliğim,  biraz da susmak niyetindeyim... 

Bütün ezberlerimi bozup tekrar yapmak isteğindeyim.
Hesabım kalmayasıya savaşmak, yeni bir hayat kurmak hayallerindeyim...