Aşkın yaşı var mı?

Aşık olmadım ben kimseye. Çünkü aşkın hep bir yaşı vardır kanısıyla büyüdüm ben. Bunu da kimse söylemedi bana. Kendi kendime uydurdum, inandım, öyle de davrandım.

O yaşta böyle yirmililerdi. Yeni yetişkin olduğun, içinin deli dolu, cıvıl cıvıl olduğu, ömrünün baharı yirmili yaşlar.

Bilemiyorum hayatımın aşkını bulur muyum bulamaz mıyım? Ama sorun aşkın yaşının düşmesi. Aslında aşk da demek istemiyorum. Geçici heves demek daha doğrudur.

Çocuk yaşta flörtler, çıkmalar... Saçma demek istemiyorum fakat gerçekten saçma. Ders çalışman, ailene yardım etmen gereken yaşta birisiyle çıkman. Komiğime gidiyor.

Bir de yaş baya düşmüş çıkmak için. On iki yaşında sevgili mi olunur? On beş yaşında çıktığı kişiyle evlenme hayali mi kurulur? Vakit kaybından başka nedir? Zarardan başka ne verebilir ki?

Böyle bir zamanda aşk gerçek anlamını bulabilir mi ki çocukların eline düşmüşken?