Davos’ta büyük oyun

Sahne büyük oynanan oyun çok büyük.

BM, Arap Birliği, Peres ve Erdoğan

Washington Post gazetesi yazarı David Ignatius 1920 yılında Ermenistan'dan ABD'ye göç eden bir Ermeni ailenin çocuğu!

Erdoğan'ın tepki gösterdiği Ermeni asıllı moderatör, romanında İncirlik'i havaya uçurmuştu!

Oyun nerde başlıyor, nerde bitecek?

Türkiye’nin yeni kurmay zihniyeti ne kazandıracak, dünya yeni bir düzene mi gidiyor?

Fransa Cumhurbaşkanı Jack Şirak, Türkiye’nin birliğe üyeliği olağanüstü bir fırsat, Türkiye için bundan sonra kullanacağımız kelimeleri çok iyi seçmemiz gerektiğini herkesin bilmesi lazım demişti 2004’te

Obama işe başlamadan Başbakan Erdoğan’ın Dünya barışı için ısrarla tekrar ettiği önerilerin özeti Filistin meselesi halledilmeden dünyada barışın gelmeyeceği, radikalizmin önlenemeyeceği şeklinde.

Bu noktada görünen sahne ile onun arka planı önemli benim için.

Türklerin dünya sahnesinden indirilmeye çalışıldığı son asırlarda dünyanın yaşadığı zulümlerden muzdarip Yahudi toplumu gözünü kırpmadan minik bebekleri öldürmesi hayli ilginç.

Nürnberg mahkemelerinin mahkûm ettiği nazizm gibi dünyanın İsrail’i mahkûm etmesinden başka çıkar yol kalmadığı bir anda Davos bombası patladı…

Görünen sahnede dünya iki önemli olaya şahit oldu.

Birincisi; Türk Milletini temsil eden bir İnsana eli kanlı bir insanın dünyanın en büyük gücü arkasına olsa da konuşamayacağı gerçeğini gördü dünya.

O bize benziyor demiştim, ve belki inanmayacaksınız ama Başbakan David’i tokatlayabilirdi de… Haklıydı. O el Türkiye Cumhuriyeti Başbakanın omzuna dokunamaz…

İkincisi, İsrail eleştirilebilir… Bunu gördü dünya… Eleştiremiyor koca koca ülkelerin Cumhurbaşkanları, başbakanları… Rusya, Fransa, koskoca Çin, Hindistan, bütün Arap ülkeleri, Afrika… Yok, halkları istemelerine rağmen bu zulme ses çıkaran bir Allahın kulu yok!

Böyle bir anda, zulüm arşa çıktığı bir anda kutsanmış milletin Başbakanı tabiri yerindeyse ilahi adaletin tokadını Osmanlı edasıyla dünyanın şamar oğlanlarının yüzüne indiriyordu.

Mustafa Kemal Atatürk geçtiğimiz yüz yılda bütün dünyayı açık hapishane olmaktan kurtarmıştı. Filistin’de küçücük Gazze’yi kurtarmak o kadar zor değil. Bu gün dünya gördü ki, istedikleri anda istedikleri yeri topluca imha edebilen zalimlere karşı konuşulabilir.

Görünen durum ne?

Şimdi bütün bir coğrafya ayağa kalkmış, müsaade etseler top yekûn himayemize girecekler.

Çünkü, zulümden kaçanlara Türklerden başka dünyada kucak açan bir millet var mı? En başta İsa’yı çarmıha geren Yahudiler bilir bunu.

Galatasaray’ın UEFA kupasını kazandığında görmüştük uzak diyarlardaki gönül desteğini, sevincini.

Görünmeyen durum ne?

Amerikanın savaşacağı bir güç yaratma çabaları!…

Bu gücün ayak sesleri var…

Ama Amerika ve bütün dünya bilmelidir ki, bu millet kullanılamaz, yönetilemez, zapt edilemez. Gücü ilahidir. Kâinatın yüklediği bir görevi vardır Türk Milletinin.

Peres donmuş gözlerle boş koltuğa bakarken hayalinde İsrail’in geleceğinin bu milletin elinde olduğunu görüyordu. Öldürmeyi iyi beceren o gözler, Sayın Erdoğan’ın vakarla kalktığı koltukta insanı değerler uğruna can veren bir milleti görüyordu…

Bunlar hayallerimizi zorlayan sahneler.

Umarım ki, kurmay düşünenlerimiz perde arkasında oynanan büyük oyunda kısa vadeli zararlarımızı önlerler. Uzun vadede zaten bu millet şanına yakışan yere gelecektir kendi gücü ile. Yeter ki fark edelim, anlayalım…

Sevgi ve saygılarımla