Kız saçlarını yolarkenSanki intikam alıyordu...Çok uzaklardanBir taş duvarın sesi, Nasıl olduysaGelip resim çerçevesinin camında yankılandı...***Pencere camından bakması ya..
Yarım kaldım, mutlu musun adam?Ağlıyorum, ağlamayı taş ne bile adam?Değer biçtim bir bilinmeyene, Sen bunu anlaya kadarDünya göçer be adam...Taş karşısında taş gibi duran yürek
Kendime, neden yazma ihtiyacı duyduğumu sordum... Özgür olduğum, daha doğrusu, en özgür olduğum alanın, kağıt üzeri olduğunu gördüm... Bu alanda herşey mümkün. Ağlamak ve gülmek... Hüzün ve sevinç..
Beni bir dağın başında kimsesiz bıraksalar, ben yine de yazardım sanırım. Doğduğumdan bu yana yaz..