İlk sayfalar, hep umut demektir. Bir sonraki sözcüğün ne olacağını beklerken, o en güzel, en hırpalanmamış sözcüğü beklerken aslında zamanın içinden süzülen ilk şey gelip, kendiliğinden yerleş..
"Neden?" sorusu kafamı kurclayıp durmakta. Yarın ne kadar sürer, hayaller nerede biter, gerçek nered..