Bir buse ki;Vatan bulmuş teninde Yolmolmuş varmışSu olmuş akmış köyüne Kalp bozmundaKimsesiz bir çocuk şimdi, Bir buse kiKurak topraklardaÇatlamışÇiçeksiz veri..
Yaş haddi doldu ! Pembe dudaklar mora doydu... Aldanma Umuda kapılma Zaman gibi zalim Çocuk gibi körebeyiz.... ..
Hala diğer yarısı boş yatağımınKimsesiz odamda perdelerimde katranVe camlarda tozlanmış isminAsırlık bir yalnızlığı simgeliyor her şeyKısa bir vuslata beslemiş hayat en yetim yanlarımı..
Oynuyoruz Sen ışık ben gölge... Karanlık tadında anılarını okşuyor Soğuk beton ıslaklığında gözlerim.. ..
Aşk dediğin nedir ki?Doğumdan ölüme kayıp bir çocuk... Aşk dediğin nedir ki?Onca varlık içinde nokta kadar yokluk.A.A..
Bir bir kuruyordu son bakışlarİsteksiz, fersiz, anlamsız sadece bakıyorlardıYani dalında çürüyordu bir MeyvaOysa rengini almış tadını vermiştiSadece gözden kaçmışKEŞFEDİL..
YoksunŞimdi ne ardımda ne önümdesinVe kimseler yokGariban yolların tek aşığı oldumKitap sayfaları arasına konmuş gül yaprağı gibiydimZamanı ve hüznü anlatıyordum yalnızcaYo..
Sen miydin ?Yine akşam güneşinin kırmızı kanatlarındaYüklü bir derdin habercisiSen miydin?O kimsesiz sahilin pırıltılı halısında Acıı bir tebessümün baş kahramanıSen miydin?
Bir mendil düşer gözlerimden bir can gibi Islak hüzne Ve hüzne üşürsün çaresiz... Bir çiçek düşer gözlerinden Islak bir toprağa Ve toprak olursun ..
Bir çam yaprağında düşmeyi bekleyen bir damla gibiuzanırken toprağa...Üzgün ve yorgunkenNefes alışı duyulur hayatınKeşke dersin...Ama hayat keşkeler acımaz.....