Sevebilir miydim gözlerini, Bulabilir miydik mutluluğu, Isıtır mıydın içimi, Ben korkmasaydım aşktan? Acı çekmek öyle ağır geldi ki, Kabullenmek ye..
Hayat bazen insanları biribireri için ne ifade ettiklerini anlasınlar diye ayırırmış. Çok ta doğru yaparmış aslında. Hangimiz burnumuzun dibindekinin değerini biliyoruz ki? ..
Daha mesleğe gireli 4 ay oldu ama hastayla başbaşa kaldığım o 2 saatlik zamanlarda 4 yıllık eğitimimden daha çok şey öğrendim. Bir insanın hayatının sana emanet edilmesi sorumluluğu çok ağırmış.
Birşeyler söylemeli mi yoksa susmalı mı bilemedim. Ama söz konusu sen olunca durmuyor çenem, düşüyor. Tutamıyorum sana dair hiçbirşeyi içimde... Özlüyorum, hep yanımda ol is..
Neden bilmiyorum ama acemilik canıma tak etti.. Bugün ilk eximi verdim.. İlk kez öldü biri ellerimde.. Akciğer kanserinin son dönemindeydi, daha 49 yaşında ama tüm vücudu ka..
İlk defa mutlu oldum burada.. Evde boşi boş oturmaktansa istasyona gelmeyi tercih ettim ve nöbetçi ekiple sevke gittim... 4 aydır çıktığım sevklerin en güzeli, en eğlencelisiydi.
Yeni bir yıl, yeni bir sayfa... Elimize verilmiş 365 temiz sayfa... Geçmiş yılın muhasebesini yapmalı aslında. Ama hangimiz yapıyoruz ki? Yeni gelen yıldan beklentilerimiz o..
Bugün okudum bir insanın sevgilisini unutması ortalama 17 ay 26 gün sürermiş. Ve onunla 4 ay devirdiyseniz aşık olmuşsunuz demekmiş. Hala her film izlediğimde aklma gelmenden nefret..
Elbette hayat akıp gidiyor. Her ne kadar bazen büyümeyi reddetsem de yaşadığım anın tadını çıkarmak istediğim de oluyor. Gerçekten gülmeyi, samimi konuşmayı o kadar özlemişim ki; önceden sı..
Yalnızlık çekilecek dert değilmiş. Hep tahmini olarak konuşurdum ama yalnız kalınca daha da iyi anlamış oldum. İlk yalnız bayramıma hazırlanırken kaybedince anlaşılan ne varsa anlad..