Cihangir'in arka sokaklarında başlayan hikayem nerdeyse tüm Türkiye'yi dolaştıktan sonra yetmedi ki bir bahane bulup kendine yurt dışına açıldı. Aldığım elektrik ve elektronik eğitiminin aksine edebiyat ve felsefe ile ilgilendim. Çok insan tanımanın ve çok yer gezmenin insana kattıkları saymakla bitmez. Şu an öğretmenlik yapıyorum ama kim bilir bir sonraki hayatımda ne olucam. Bir sonraki dediğim ölümden önce tabii ki... Bir çok çağdaşımın aksine ben hayatı biraz geriden takip ediyorum. İlk olarak bilimle ilgilendiğim için serüvenim on dokuzuncu yüzyılın başlarına kadar uzanıyor. Hatta zaman zaman hafızamı yitirip çok daha eskilerede uzandığım da oluyor. Öyle ki, çocukluk hikayerimin hemen hemen hepsi mitolojik hikayelerdir. Büyüdükten sonra ise iki dünya savaşı ve bir dizi devrime tanık oldum. Zaman içinde dünyanın ve insanoğlunun değişimini inceledikçe aslında seksenlerin başında doğmuş olduğuma hem şükür ediyordum hemde kendime kızıyordum; herşeyi kaçırdım diye. Dünyanın sıkıcı gerçeklerinden bıktığımdaysa yirmili yaşlarımdaydım. Edebiyatın biraz acı biraz tatlı dünyası beni içine çekivermişti. Bir süre sonra anladım ki, yalnız değildim. Aslında benim gibi sıradan düşünceleri olan bir sürü sıradan insan vardı. Kimisi anlaşılmazdı belki ama genede sade ve yalınlardı. Her gün giderek kötüleşen ve vahşileşen yaşam karşısında onlara sığındım.