İnsanım işte, şu anda hayatta olan, 3 yaşında, üniversite mezunu, çalışan, %87 engelli, evli, bir mucizesi olan bir insanım... Mucizem, oğlum. İnsan bir evlada sahip olduğunda her şeyin, doğumdan ölüme nasıl büyük bir mucize olduğuna şahitlik ediyor...  Bu blogun amacı bana sorulan bireysel soruların, yaşanan korkuların, umutların, çaresizlikleri aydınlatan umut dolu fikirlerin evrensel olmasını sağlamak... İnsanlar ister engelli olsun, ister olmasın; ister fakir olsun, ister olmasın... çok büyük çaresizlikler içinde büyüyorlar. Ailenin yönlendirmesi, toplumun baskısı, kendi yaşadıkları kötü olaylar insanları çaresilik denizinde çırpınmaya itiyor. Çevremde o kadar çok "yapamam" diyen insan varki, "Ya nedeeen?" diye haykırmak istiyorum bazen. Bazen de haykırıyorum, "Bana bak, ben pes ediyor muyum? Ben yapamam diyor muyum, peki sen nasıl bu hakkı kendinde buluyorsun, ben bulamazken?" İşte kısacası; sizlere çaresiz bir hayatın içinden umuda nasıl yürünür, bunu anlatacağım. Güneşi arkanıza aldığınız sürece sadece karanlık gölgenizi izlersiniz, yüzünüzü güneşe dönün bırakın o muhteşem parlayan sizi izlesinler, siz de bunun keyfini çıkarın... :) D.Ö.