Dünya sımsıcak günlerini verdi ona o sonbahar, geçti sonsuzluktan usulca. Artık acılanma vaktiydi, artık yaşamak vakti.

Upuzun bir öğrencilik zamanı, iş, eş zamanı geçti. Aynaya baktı genç adam. Küçük birer kırışıklık peydah olmuştu iki gözünün de altında. Eh zaman çiziyordu artık en tükenmez kalemleriyle.

"Elimi çabuk tutmalıyım" dedi eşine, "kaçınılmaz son" dedi eşi. Fakat neden bu kadar farklı bakıyordu herşeye şimdi? Önyargıları gitmiş, geniş açı gelmişti, hız gitmiş düşünce gelmişti kısacası beyninin tüm birimleri tersine çalışıyordu. Sonra adını koydu bu durumun: "Tecrübe"

Yalnızlıklarını yaşadı hayatın, sevinçlerini, hüzünlerini, doymalıydı ve öyle yapacaktı. Madem ki her türlü duyguyla donatılmıştı yaşayacaktı.

33 yıldır yaşıyor.