Gülben Ergen / Öğrendim ki!

Gülben Ergen ve kitap? Seveniyle sevmeyeniyle topluma mal olmuş bir sanatçı. Kendini sürekli geliştiren bir ünlü deseler düşünmeden adını veririm. “O kim kitap yazmak kim” diyenlerin ne kadar çok olduğunu biliyorum. Belki eski ön yargılarım olsa ben de aynısını söyleyebilirdim. Ama şuan kitabı son derece ön yargısız okuyanlardanım.

Kitap tamamen hayat dersi niteliğinde benim için. Öyle samimi, içten, doğal, abartısız, karmaşadan uzak bir dille yazılmış ki, yazarla adeta sohbet ediyorsunuz.

Geçtiği zor yolları, sıkıntılı evreleri, başarılarını ve başarı çabalarını, anneliğini, evlatlığını, arkadaşlığını, eşliğini, kardeşliğini, yani Gülben Ergen’e dair her şeyi okuyacaksınız.

Bizler insanları dışarıdan bir göz olarak ve görüneni doğrudan değerlendirerek betimlediğimiz için bir çok özelliğini göremeyiz.

Biz onu sanatçı olarak değerlendiririz. Halbuki o bir eş, anne, evlat, kardeş, arkadaştır. Bu vasıfların hepsinde ayrı ayrı başarı sağlayandır. Bizler tek bir kimliği ile değerlendirerek yargısız infaz yaparız. Hayat bu değil!

Bizler görünenin ardındakini görmeyi başarırsak bazı güzelliklere erişebiliriz.

Hiçbir şey insanın bütününü yansıtmaz.

Sadece bir kısmıdır.

Öğrendim ki, ön yargılardan arınıp mutlaka okunması gereken bir kitap.

Dolu dolu bir hayat!

Acısıyla, tatlısıyla, öğrendikleriyle, acemiliğiyle, olgunluğuyla dolu dolu bir hayat!

Şimdi sevdiğim bölümlerin sadece bir kaçını paylaşıp yazımı bitireceğim. Okumanızı tavsiye ederim…

(***)

“Hikmet insanda değil. Hikmet onu yaratanda.

En kızdığım, en kaybettiğime inandığım zamanlarda beni kıranı değil, sebebini aradım.”

“intikam duygum sıfırın altında, eksilerde…

Tam bu esnada vazgeçilmez bir iksirim var “Hasbinallah ve ni’mel vekil..”

Allah tek vekilimdir. Dostumu düşmanımı ona emanet ederim.”

“Çalışmak insana seçme özgürlüğü tanır.

Çalışmak insana hayatın başka yüzlerini tanıtır.

Çalışmak araştırmayı, öğrenmeyi, özgüveni, kendini geliştirmeyi, yerinde saymamayı gerektirir.”

“Evlilik bir şirket değil.

Birlikte ağlamak, birlikte gülmek,

Hayatı birlikte omuzlayabilmektir.”