Kötü Gününde Tanırsın İnsanı

Kötü gününde dostunu, iyi gününde hayatından sileceklerini görürsün. Dostluk unutulmayacak kadar güzel ve ender insanlarla yaşanacak kadar özeldir. Herkes ile dost olunmayacağını ise ancak zaman gösterir.

Aslında çokta önemli değil insanların yanında olup olmamaları, bir insan tek başına da yaşayıp ayakta kalabilir ve zamanını geçirebilir. Eninde sonunda yanımızda kimse kalmayacak önemli olan sen kendini yalnız bırakma.

Yanında olmak isteyen şartlar ne olursa olsun bir fırsatını bularak gelir, yeter ki istesin. Eğer senin için önemliyse mutlaka bir yolu vardır, eğer ki değilse bahanesi dünden hazırdır. Sevgi zor zamanda seni yalnız bırakmayan, arayıp soran, dertlerini, sıkıntılarını dinleyen, sana huzur verendir. Dar günümüzde yüzüstü bırakanın yanımızda da işi olmaz.

Fazla ilgide, az ilgide boğar insanı. Karşımızdakinin ne kadar ilgiye ihtiyacı olduğunu çözebilmektir marifet. Sevdiğimiz için özgür de bırakabilmemiz gerek, sonuçta dünya sadece bizim etrafımızda dönmüyor. Ama ihtiyacımız olduğunda da yanımızda olmuyorsa bir insan aklımızda da, yüreğimizde de olmasın.

Dostluk fedakarlık demektir, zor gününde yanında olmaktır, bir telefonda sesinden kötü olduğunu anlamaktır, ihtiyacında yetişmektir. Dostluk zor sürdürülür ama olursa da bilirsin ki o hep seninledir iyi gününde de, kötü gününde de.

Yıllar geçer hayatımıza birçok insan girer. Ama dost ama sevgili, ama sırdaş ama arkadaş ama öylesine. Sonuç ise bazen güzel hatıralar, bazen koskoca bir hiç.

HÜLYA ÇAKICI