Umutsuz bekleyiş

Ulaşamayacağımı bildiğim halde, uzun süre vazgeçemediğim platonik aşklarımın kökeni 14-15 yaşlarıma dayanır. Sakin sakin duran kalbim, bir güzeli grüp de tepinmeye başladı mı çılgınlar gibi, önünü almak imkansız olurdu. Ancak bir zaman geçer, ya benim çekingenliğim yada karamsarlığım umudumu kırdı her seferinde. Vazgeçmek zorunda kaldım sessizce.

Geçenlerde geçmişimin bir muhasebesini yapayım dedim. Bir de baktım ki umutsuz aşkların mezarlığı olmuş neredeyse kalbim. Hep bir sebep çıkmış beni sonunda mutsuz edecek.

Düşündükçe daha çok umudumu kesiyorum gelecekten. Neyi bekliyorum hala? Neden doğru kişiyi bulamyıorum? Neden bir başkasının yüreği akmıyor yüreğime? Neden kaybolamıyorum gözlerinin derinliklerinde? Çok şey mi istiyorum? Çok mu basitim, yoksa çok mu karmaşık? Çok severek korkutuyor muyum karşımdakini? Halbuki ne zararı var ki insanlara sevilmenin, değer görmenin... "SENİ SEVİYORUM" sözcükleri anlam bulup dökülmeyeli dudaklarımdan, hayli zaman oldu.

Geceleri yatağa uzandığımda, buz kesiliyor artık yüreğim. Çünkü biliyorum ki, yarın uyandığımda yine bir başıma, yine aşksız, yine mutsuz olacağım. Belki bugün bulurum onu diye çıkacağım evden ama yine kalbim boş döneceğim ve ine bir başıma, yine aşksız, yine mutsuz olacağım.

Son birkaç gecedir farklı şeyler görüyorum rüyalarımda. Biri var yanımda. Bazen nefesini tenimde hissedebileceğim kadar yakın, bazen elini tutmak için  elimi uzattımda dokunamayacağım kadar uzakta. Gözlerine baktığımda kayboluyorum derinliğinde. İçim sıcacık oluyor. Başını omzuma dayayıp, saatlerce hiçbirşey söylemeden tutuyor ellerimden. Bir kır papatyası uzatıyorum ona. Çok mutlu oluyor. Derken dudakları değince dudaklarıma, eriyorum...

Rüyanın herhangi bir yerinde bir ses geliyor kulağıma rahatsız edici. Sanki beynimi kemiriyor ve uyanıyorum istemeden. Bütün büyü bozuluyor ve acı gerçeği bir kere daha görüyorum. HEPSİ RÜYAYMIŞ. İçim acıyor artık bu güzel rüyadan hergün hergün uyanmaya ve daha ne kadar dayanabilirim bilmiyorum. Eğer ölümse beni ondan hiç ayırmayacak şey, ona da razıyım. Her gece dua  ediyorum tekrar yanıma, rüyama gelsin diye.

Aslında umutlanmaya bile başladım son zamanlarda. Bu rüyalar doğru kişinin, gerçek mutluluğun habercisi diye. Her gün evden çıkarken onun yüzünü arıyorum geçtiğim sokaklarda. Ama üzülmüyorum bulamadığımda. Biliyorum ki gündüzleri karşıma çıkmasa bile, geceleri hep yanımda olacak. Sabırsızlıkla bekliyorum karşıma çıkmasını. Ne dersiniz bu hayal gerçek olur mu acaba?